In de tijd dat ik nog niet dagelijks wat snorredingetjes uit mijn leven online placht te zetten, en jawel, beste lezers, die tijd is er geweest, was ik onder andere een tijd lang student. Ik studeerde twee jaar geleden af aan de Universiteit van Amsterdam. Sindsdien mag ik mij drs.merelroze noemen. Eergisteren viel de eer te beurt aan studiegenoot P.
Studiegenoot P., vijf anderen en ik vormden samen het beste team dat onze faculteit ooit had voortgebracht. Niet dat andere mensen dat wisten, en niet dat dat verder duidelijk hoefde te zijn, maar zo voelde het wel een beetje. Wij waren in onze diversiteit een hechte eenheid, een bijzonder groepje, in ieder geval toch totdat het einde van de studie ons zou scheiden.
Vanwege het afstuderen van vriend P. was ik eergisteren voor het eerst weer terug op de universiteit. Voor het eerst sinds twee jaar en zeven dagen. Enorme golven van oud sentiment overspoelden me. Er was weinig veranderd. De zeer sympathieke kantinemedewerkers hadden concurrentie gekregen van twee zeer lelijke drank- en voedselapparaten, maar verder zag alles er vertrouwd hetzelfde uit. Het is fijn om te weten dat sommige dingen nauwelijks veranderen.
Zo niet ik! Ik maakte de afgelopen twee jaar meer ontwikkeling door dan mij lief is. Het onbezorgde studentenleven, waarin ik werd overspoeld door een onaflatende zee van tijd in dezelfde mate als feestjes en fijne lunches dat deden, werd vervangen door het echte leven. Het echte leven is heus zo leuk nog niet.
Waar ik vroeger mijn energie haalde uit mijn vrienden en bijna dagelijkse uitstapjes, lig ik nu ’s avonds uitgeput op de bank. Blij dat ik een avond alleen ben, geen afspraken heb, even tot rust kan komen. Maar intussen verlang ik zo naar het leven van ervoor waarin alles bruisend leek en mij energie onaflatend was. Ik ben niet zozeer ‘in between jobs’. Volgens mij bevind ik mij ‘in between levensfases’. Afscheid nemen van het onbezorgde en de prangende verantwoordelijkheid onder ogen komen.
Nu weet ik dat ik sterk de neiging heb om te romantiseren. Maar soms bekruipt me een angstaanjagend gevoel dat het vanaf nu alleen nog maar slechter kan worden.
Reacties
28 reacties op “In between levensfases”
Een stukje hardrulende ascii-art om de dag iets positiever te vervolgen dan maar:
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$$$$$’`$$$$$$$$$$$$$’`$$$
$$$$$$ $$$$$$$$$$$ $$$$
$$$$$$$ ‘$/ `/ `$’ .$$$$
$$$$$$$$. i i /! .$$$$$
$$$$$$$$$.–‘–‘ $$$$$$
$$^^$$$$$’ J$$$$$$
$$$ ~”” `. .$$$$$$$
$$$$$e, ; .$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$.’ $$$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$. $$$$$$$$
$$$$$$$$$$$$$ $$$$$$$
Aiii. Da’s meer gefuckte ascii-art, zoals het hier terecht komt.
Het refrein van een van mijn favoriete liedjes van dit jaar luidt: Der beste Augenblick in deinem Leben ist gerade eben jetzt gewesen. Ik ga er gemakshalve van uit dat zangeres Bernadette la Hengst ongelijk heeft en anders hoop ik dat mijn Duits zo beroerd is dat ze iets heel anders zingt dan ik vermoed.
snorredingetjes?
Ja wat een team waren we he, zucht….
En dan, ooit, komt ook nog eens de dag dat je 30 wordt.
kom op niet so somber allemaal. vlagen van short-term-nostalgia (“gisteren was alles beter”)
zijn geen reden om te denken dat het niks meer wordt na je studententijd. vroeger had je vast ook wel wat te klagen, maar dát ben je (gelukkig) weer vergeten.
maar Merel, je verhaal is wel herkenbaar. ’t is ff wennen zo’n nieuwe fase, dus het duurt een tijdje voordat je je nieuwe bestaan naar tevredenheid vorm gegeven hebt.
Het ergste moet nog komen, volgens Schopenhauer….
Ik ben nu 70 en ik heb dat gevoel natuurlijk ook wel eens gehad, er zijn nu eenmaal ups en downs, maar over het geheel genomen is alles me nogal meegevallen en zit er eigenlijk een stijgende lijn in. Troost?
Je wordt ouder Merel,
Geef het maar toe,
Je wil er alles aan doen,
Maar je weet niet hoe,
Je wordt ouder Merel (2x)
Je bent nog snel,
Maar ook eerder moe,
Etc, etc, etc, etc…….
🙂
Niet zeuren maar schrijven.
Wacht maar, ééns krijg je kinderen. Dán voel je je pas oud.
Met kinderen erbij is het fun… ik heb het idee dat we met z’n tweeën er maar een beetje op los leeften, je moet gewoon wat meer plannen… maar daardoor voel je je niet oud.
Tsja, nu iedere ochtend vroeg en braaf naar het werk. Toen dagjes overslaan en in bed doorbrengen terwijl er ’s nachts ook nog een leven was. Nu 11 uur moe op de bank, toen 03 uur moe op een barkruk. Soms mis ik dat ook wel, ja…..
Nu alleen nog maar een hypotheek en kindjes, en het komt helemaal nooit meer goed.
In between levensfases is mooi uitgedrukt. Maar slechter wordt het niet per definitie, wel anders.
Jensen rulez!
http://frontpage.fok.nl/news.fok?id=22090
Zou het stukje hardrulende ascii-art zo wel werken?
Tsk. Balen. Sorry…
oei, het lijkt er op dat je de klassieke fout hebt gemaakt, je bent te kwistig omgesprongen met je beschikbare bruistijd. Een volwassen mens heeft namelijk een redelijk vaststaande bruistijd (ongeveer 10 jaar), dat is de totale periode van alle momenten waarop men in het leven heeft gebruist. Jij hebt permanent liggen bruisen, als ik het goed begrijp, dus zit je al bijna aan je quotum. Je had dit beter beseft in de eerste maanden van het gebruis, zodat je eventueel had kunnen besluiten om het wat rustiger aan te doen, je had als het ware een bruispensioen kunnen opbouwen.
Er zijn ook mensen die het omgekeerde doen, onder het motto: wie wat bewaart die heeft wat (het lijkt allemaal op het eten van koekjes, of het nemen van een snoepje uit een snoepdoos, maar dat is weer ergens anders), die stellen hun eerste bruismoment steeds weer uit, en proberen het zo uit te kienen, dat hun bruistijd precies verstreken is op het moment waarop ze hun natuurlijke dood sterven. Maar dit is zeker niet eenvoudig!
En weer anderen bruisen iedere dag een minuutje of wat, dan kun je er een leven lang mee doen.
Gelukkig is dit maar een algemene theorie, er zijn altijd uitzonderingen (er zijn gevallen bekend van mensen met een bruistijd die minstens even groot was als hun levensduur), wanhopen hoeven we nooit.
Maarrr…vanaf ongeveer 50 wordt het weer helemaal geweldig….voel me weer als 20…..en er hoeft niet meer zoveel…..dat is heel geruststellend.
drs P.
lol
LL
Met alle respect, maar dit is nou precies de reden dat ik nooit heb gestudeerd. Ik ben vroegtijdig van school gegaan en begon pas toen met leven. Jarenlange ontkenning van de natuurlijke levensweg binnen de omheiningen van de gevestigde orde heeft naïviteit en frustratie achteraf tot gevolg, naar mijn ervaring.
WAT heb je eigenlijk gestudeerd, Merel?
Ik moet aan Ian Curtis denken bij dit verhaal.
en ik moet nog gaan studeren en ben juist bang dat het dan allemaal mis met mij gaat…. dat ik eenzaam wor enzo, je zult het zien
Ik ben gewoon nòg es gaan studeren! 🙂
tip: ga freelancen!! Na zeseneenhalf jaar vast werk was dat vanaf begin juli dit jaar echt een verademing…..