“Stop je vingers maar in je oren”, zei Ronja, “want nu komt mijn lenteroep!” En er kwam een roep, zo hard, dat die door de bergen weerkaatst werd.
“En het zou ook raar zijn als jij met al je gehuppel straks niet op je neus in de rivier belandt.”
“Dat zijn mijn lentesprongen”, zei Ronja.
Birk zei lachend: “Lentesprongen, daar is dit pad nogal geschikt voor!”
* Uit: Astrid Lindgren, Ronja de Roversdochter.
Elk jaar op 21 maart doe ik mijn lenteroep. Dan schreeuw ik de lente tegemoet. Soms doe ik dat op straat in gezelschap, soms doe ik dat thuis, in mijn eentje. Dat hangt een beetje van mijn stemming af. Daarbij doe ik mijn lentesprongen.
Vandaag ga ik er eens goed voor zitten. Kijkend naar het gemiezer buiten, is het boel hard nodig om de lente te verwelkomen!
Als u wat hoort bulderen in de verte, dan weet u dat ik het ben.
Reacties
10 reacties op “Lenteroep”
Wilt u niet zo’n herrie maken?
En dat gestamp moet ook afgelopen zijn!
Ik wordt hier getrakteerd op een waterig zonnetje. En de astrologische lente is gisteren al begonnen.
De astroNOMische lente begon gisteren, ja. Maar dat weet-ie zelf volgens mij nog niet, dus ’t kan vast geen kwaad om hem wat toe te roepen.
Astrologisch of astronomisch, is allebei ver van mijn bed. En die lente doet wat ie wil, hoe hard je ook roept. Tenzij je een weergod bent. Maar als het aan mij ligt komt het lenteweer snel.
laat iedereen maar kletsen, ik schreeuw en hups graag met je mee!
Het regent hier helemaal niet! Ik ben de afgelopen paar dagen best tevreden geweest met het weer.
Gisteren Ronja nog in de boekwinkel zien liggen, bijna gekocht als cadeau. Kind is alleen nog een beetje te jong, het werd de GVR.
Ik heb vandaag toevalligerwijze ook al met de kids de lente roepend begroet! Mooi is dat.
Ik hoor nog steeds niks…….