Pensioen

‘Veel plezier, euhm, in de rest van je leven’, sprak de secretaresse van mijn vader vorige week als laatste woorden van haar speech.
Mijn vader is sinds gisteren officieel met pensioen, of, zoals hij zelf zegt, begonnen aan zijn derde levensfase. Ik heb zelf niet lang geleden mijn eerste levensfase gedag gezegd. Mijn vader heeft 34 jaar lang op hetzelfde kantoor gewerkt. 34 jaar is 1768 weken, maal 5 dagen is 8840 dagen maal 9 uur per dag is 79.560 uren gewerkt. Gelukkig had hij ook zo af en toe vakantie. Hij ging altijd met de fiets, behalve toen hij niet in Amsterdam woonde.

Op een receptieachtig feestje nam hij gisteren afscheid van zijn cliënten die in de loop der jaren meer geworden waren dan cliënten alleen.

Dat waren er veel.
Op het hoogtepunt was de wachttijd van de rij om mijn vader te feliciteren met zijn afscheid veertig minuten.

In de grote massa overwegend saaie pakken bewoog ik mij als voor de gelegenheid ingehuurde fotograaf. Sommige mensen vroegen of ik ze nog kende. Eentje ervan was mijn blokfluitlerares van toen ik negen was, een ander de buurvrouw uit die periode. Verder herkende ik oude bekenden niet meteen. Vaak vonden ze dat niet erg, maar soms wel. Heel erg, één keer. Velen kende ik ook helemaal niet, en zij mij niet. Die kwamen naar me toe en beaamden naar elkaar toe dat ik zo vreselijk veel op mijn vader leek. Dan zei ik dat ik heel trots was dat dat zo was. Mijn vader is namelijk een toffe peer. En gisteren mocht ik dat heel vaak horen.

Vaak gestelde vragen: Wat doe je nu? Waar is je vriend (vrijer, loverboy)? Ben je al afgestudeerd? Ben jij Merel? Gaat je vader het redden zo nu zonder werk? (antwoord: ja, hij krijgt het drukker dan ooit). Vaak gemaakte opmerkingen: Je wang is blauw. Jeetje wat ben jij gegroeid (gevolgd door: sorry, dat zegt natuurlijk iedereen).

Ineens was mijn vader weg. Al zijn cadeaus lagen nog op de daarvoor ingerichte tafel. Er waren nog zo’n vijftig gasten aanwezig. De bar was nog niet gesloten. Hij had niemand gedag gezegd. Sommigen vonden dat maar gek, anderen vonden het juist wel mooi. Mijn vader houdt helemaal niet van afscheid nemen.