Ik had een hekel aan haar. Meteen toen ik haar zag.
Ze stond naast me op de bushalte, ik kende haar niet, en ik zou nooit meer met haar te maken hoeven hebben, maar een instinctief hekelgevoel maakte zich van mij meester. Ze zag er vervelend uit en alles in mij riep om afschuw.
Misschien was het de rugzak die zij op haar buik had hangen in plaats van op haar rug. Haar armen erom heengevouwen, haar vingers tikkend op het metaal van de sluiting. Misschien waren het haar schoenen. Degelijke, zwarte schoenen met onverwoestbaar model. Misschien was het haar haar. Heel kort geknipt, blonde stekeltjes. Knalroze gestifte lippen, een overhellend bovengebit en een brilletje op haar neus.
Ze was niet jong, maar zeker niet oud. Misschien kreeg ik een hekel aan haar omdat ik haar niet kon duiden. Ze kon moeder zijn van drie schoolgaande kinderen, of ze kon net zo oud zijn als ik. Ze kleedde zich ouderwets, maar haar gezicht vertoonde geen rimpels. Ze was niet bijzonder lelijk, maar zeker niet knap. Ze had geen kwaad in de zin, dus mijn hekel aan haar was compleet ongegrond en erg overbodig.
En toch stond ik van een afstandje vol afschuw naar haar te kijken. Grrr.
Plotseling keek ze me aan. Ze moest hebben gevoeld dat ik haar naar haar had staan kijken. Ik schrok me dood.
Ze glimlachte. Over haar gezicht kwam een zachtaardige gloed te liggen. Ze knikte me vriendelijk gedag.
Ik knikte bedremmeld terug.
Reacties
17 reacties op “Gehekelde vrouw”
Begrijp me niet verkeerd. Maar ik snap het niet. Hoe kan het nou dat je per definitie een hekel aan iemand hebt? Ik heb het ooit gehad met iemand in een bedrijf waar ik werkte.
Zelf ken ik dat gevoel niet.
Meeste vooroordelen verdwijnen na het eerste contact.
Snap er ook niets van, mensen die je denkt te mogen kunnen ook tegenvallen.
Misschien dacht zij wel hetzelfde van jou, en schonk ze je een glimlach uit medelijden….
Het leuke is, dat als je zo iemand leert kennen, ze meestal ontzettend aardig blijken te zijn.
Het motto vandaag is : beoordeel nooit een merel aan haar snavel 😉
Ha! Heb ik ook wel ‘s: zo erg dat je echt kwaad wordt op zo-iemand. Klootzak of Trut denk je dan, helemaal zonder redenen. Soms is dat wel een lekker gevoel. Daarna.
Haha, wat een goed stukje. Ik heb dat ook, stop mensen na een blik in het vakje stom! of leuk! Ben dan wel weer heel gemakkelijk in het mijn eerste indruk honderdtachtig graden bijstellen, want ik zit er heel vaak naast. Ook heel vaak niet, trouwens.
die hekel komt uit de beelden. de dingen die jij niet wilt. de dingen waarvan jij denkt dat ze slecht zijn. soms klopt het ook nog. het verschil is dan zo groot dat je elkaar niet bereikt. ga daarom in gesprek en stel vragen en nog meer vragen.
ik weet al waar het aan lag. je stond op de bushalte..
“Ze kon moeder zijn van drie schoolgaande kinderen, of ze kon net zo oud zijn als ik”.
Ik weet dat je zeer voorzichtig moet zijn met de combinatie vrouwen/leeftijd. Maar volgens mij had jij, als je een beetje je best had gedaan, ook moeder van drie schoolgaande kinderen kunnen zijn, Merel… 🙂
Ja, dat is schrikken!
geweldig! uit het leven gegrepen zal ik maar zeggen. Martin Bril zou het zelf geschreven kunnen hebben. Of vind je dit geen compliment?
Er schiet mij een nummer van Lee Ann Womack te binnen waarin zij oa zingt: ‘It ain’t christian to judge a stranger, but I don’t like her. I’ll think of a reason later’.
Iedereen heeft er blijkbaar wel eens last van.
Kom zo’n situaties ook wel eens tegen maar dan meestal na een handeling. Als ik met m’n fiets in Gent bijvoorbeeld half van de weg gemaaid wordt door een roekeloos rijdende bitch, dan voel ik ook wel wat opborrelen…
Maar wat als die vrouw een liefhebbende mama is die haar kindjes van school moet halen?
De keiharde wet van het gebrek aan goede informatie!
Hoe herkenbaar:-) Ooit zei iemand tegen mij: “Een vijand is een vriend die je nog niet kent.”
De menselijke geest kan rare sprongen maken…..
@Casaspider –
Ja, ik ben me er terdege van bewust…. ik had eerst zelfs ‘schoolgaande’ weggehaald daarom, maar ja, het is waar, je hebt gelijk 🙂
Het is heel erg, maar ik kan ’t zo plotseling hebben als ik zie dat iemand van die gekke duimen heeft. zo’n duim waarbij ’t bovenste kootje niet helemaal volledig lijkt te zijn, zo’n afgestompt dingetje, beetje schuin ook. Kan geen BN’er noemen die ’t heeft en heb ook geen plaatjes,d us ’t is lastig uitleggen, maar als ik ’t zie krijg ik zo’n ‘grrrrrrr’ over me heen.sja. ook Eveline blijkt niet volmaakt te zijn. Tiswat.
Ik heb woensdag moeten werken met een echte Hyacinth Bouquet. Wat een haat bij alle mensen die met haar moesten werken en wat erg dat mensen zo snel een hekel aan je kunnen hebben en blij zijn dat ze van je af zijn!
Eerlijk gezegd: als zo iemand dan aardig blijkt te zijn is dat eerder irritant dan leuk.