Er stond zo’n deprimerend stuk in de krant over massa-ontslagen, kredietcrisis en onverkoopbare huizen dat ik terstond besloot dat we uit eten moesten gaan. Lekker chique ook nog.
Buitensporig voor een dinsdagavond.
Ik zocht op iens.nl naar iets wat ik nog niet kende, iets redelijk in de buurt bij mijn nieuwe huis.
Ik kwam uit bij Greetje.
Nog nooit van gehoord.
Het was voortreffelijk.
Hemelse Hollandse heerlijkheden gemengd met klassiek Frans.
En een bediening die ik wel wilde zoenen.
Bij het weggaan kletsten we nog even met de eigenaar, die blij was met de goede recensies.
“Ik zal over je twitteren!”, riep ik uitgelaten en enthousiast.
De beste man had geen idee waar ik het over had.
Ja, ik Twitter.
Waarover morgen meer.
Geef een reactie