Lollie

Het meisje zat op de barkruk naast haar moeder. Haar jasje had zij nog aan. Haar wanten hingen uit de mouwen en bewogen rustig op het ritme van haar bungelende benen. Voor haar stond een glas oranje limonade met een geel, niet buigzaam rietje. Op de vraag of ze een klein of een groot glas wilde, had ze groot gezegd. Met enige verbazing in haar stem. Het glas stond nu al enige tijd onaangeraakt voor haar. Ze hield zich bezig met haar omgeving.
Ze keek nieuwsgierig rond naar de mensen die aan het ontbijten waren. Ze beet op haar onderlip en wierp wantrouwende en peinzende blikken het café in. Op een gegeven moment bleef haar blik rusten op het uiteinde van de bar. De kassa. Naast de kassa een kistje met ‘fooi’ erop geschreven die volzat met glimmende euromuntjes. Naast het kistje een pot met lollies waar het haar duidelijk om te doen was. De lollies hadden gele en oranje papiertjes. Terwijl haar benen langzaam stopten met bungelen bedacht zij een plan om een lollie te veroveren. Ze keek even naar links, haar moeder aan. Haar moeder belde mobiel. Het meisje tuitte haar lippen, ontblootte haar voortanden door haar lippen strak omhoog te trekken en dacht eens diep na over de aanpak van deze queeste.

De barman. De jongen achter de bar had haar blik opgevangen. Ze lachte verlegen en drukte haar kin naar haar borst, maar bleef hem aankijken. Een verleidende glimlach rond haar mond. De barman liep naar haar toe. Kan ik iets voor u doen?, vroeg hij belangstellend. Het meisje knikte langzaam doch zelfverzekerd. Ik wil zo graag een lollie, zei ze. De barman glimlachte, zei dat hij dat al dacht en pakte een lollie uit de pot. Hij presenteerde hem vol bravoure, maar het meisje keek een beetje teleurgesteld. Ik wil er graag zelf eentje uitzoeken, zei ze zachtjes met een pruilende lip. De barman, enigszins beledigd omdat zijn aardigheid niet meteen beloond werd, stopte de lollie terug in de pot en liet haar zelf kiezen. Ze koos een andere lollie, dezelfde kleur. Haar ogen groot vanwege haar verovering.

Terwijl ze bezig was het papiertje los te peuteren, beëindigde de moeder haar telefoongesprek en pakte de lollie af. Je weet toch dat ik dat niet goed vind. De benen van het meisje begonnen verveeld te wiebelen.