Het contrast tussen het bijzonder blij kijkende en muzikale zigeunertrio waarvan vooral degene met de accordeon een imposante glimlach van oor tot oor vertoonde, en de gezichten van het publiek, de treinreizigers, was opmerkelijk groot.
Het contrast tussen het bijzonder blij kijkende en muzikale zigeunertrio waarvan vooral degene met de accordeon een imposante glimlach van oor tot oor vertoonde, en de gezichten van het publiek, de treinreizigers, was opmerkelijk groot.
Reacties
7 reacties op “Contrast”
Ik moet zeggen dat ze zich behoorlijk aan het vermenigvuldigen zijn. Mijn record is inmiddels 2 duo’s (één met tamboerijn en één zonder) en een gitarist tijdens één treinreis tussen R’dam en A’dam. Ik moet ook zeggen dat de vrolijkheid van deze muzikanten bepaald niet aanstekelijk werkt.
‘En opeens heb je het….’
Volgens mij zijn het allemaal clones van elkaar. Ooit zullen ze de aarde overnemen
🙂
Ik heb echt heel lang nagedacht, maar ik heb niks zinnigs te zeggen nu.
Ha! Mooi geschreven!!
Toevallig zat ik gisteren in de stadsbus met een (misschien wel ‘het’) zigeunertrio toen ze na gedane arbeid naar huis gingen. Ik weet nu waar ze wonen.
Volgens mij zijn het allemaal clones van elkaar. Ooit zullen ze de aarde overnemen
hehehehehe
Nee, dan die verschrikkelijke musicerende Andesbewoners. Ze hebben nu meestal zelfs genoeg bij elkaar gespaard om een versterker aan te schaffen, zodat hun bereik ongeveer 2,5 straat is. Hopelijk komen zij niet op het idee om de trein te nemen.