Is het volgens de huidige normen en waarden toegestaan om er iets van te zeggen als degene in de vierzit naast je bij het eten en drinken zoveel onnodige bijgeluiden maakt dat je ochtendhumeur vele malen groter wordt? Dat je de thermoskan met koffie waaruit ze koffie slurpt, op wil pakken en uit het raampje wil gooien? En er achteraan haar dubbele boterham met dikke plakken kaas waarvan je de route die de kaas moet afleggen naar haar spijsverteringskanaal vanwege het vele smakken letterlijk kan volgen?
Of moet je gewoon je oren even afsluiten en je krantje lezen.
Reacties
13 reacties op “Treingeluiden”
Muziekje opzetten?
Mijn idee Martin. Gewoon de MP3 speler aan en hard genoeg.
Het is wel een bekend probleem Merel, maak geregeld mee dat ik wilde dat degene naast me toch ergens anders gezeten had.
Waarom willen sommige mensen per se picknicken in een volle forensenspitstrein? Uitgebreid grapefruits pellen, angstaanjagende avonturen met volle thermoskannen. Waar is het goed voor? Ga dan lekker in zuidoost-europa met de trein, kun je tijdens een 11 uur durende reis gezellig hele maaltijden koken in het gangpad.
Dit roept om actie!! Wij willen aparte ruimtes in de trein om rustig te kunnen eten. Ik word gek van al die mensen die hun walkman harder zetten als ik aan het eten ben.
per 01-01-2003 is er een algeheel rookverbod in de trein. kunnen ze de rookcoupe’s ombouwen tot eettruimtes!
Ik word daar ook elke ochtend mee geconfronteerd, maar gelukkig is dan een boze blik van mij in de richting van het dadertje meer dan genoeg.
Ik zou inderdaad iets van geluid op mijn hoofd zetten, of, als je vaker in haar buurt bivakkeert er inderdaad een keer iets van zeggen. Een beetje fatsoen in een (naar ik aanneem) drukke trein is wel het minste.
Wat dacht je van de man die eerst uitgebreid zijn haar gaat kammen, daarna de Metro op zijn schoot uitspreid en doodleuk z’n nagels gaat zitten knippen. In de trein! Ik kreeg er moordneigingen van.
Wel trots op die vrouw (andere keer) die tegen het mobiele telefoonstertje zei: kan je ajb wat zachter praten. Het was meteen weer fijn in de trein.
Luidruchtig meesmakken, ook al heb je niets te eten bij je! Wel alleen als de ander je ook kan *zien* natuurlijk….
Een messteek doet wonderen.
Zinvol geweld bestaat!
Vind ik ook. Met die thermoskan een flinke knal op die kaas malende kop geven.
Bol knoflook mee, en afwerende gebaren maken. Als dat niet helpt, kun je altijd nog een enorme walm gaan verspreiden.
Ja, of een staak door het hart van het onmens in kwestie! Eens zal blijken dat irritante mensen in werkelijkheid ’n soort van vampiers zijn die op levensvreugd leven wat ze uit je sucken door je te irriteren.
Echt een grrot probleem. Intercity’s en sneltreinen vind ik normaal gesproken prettig reizen, allemaal mensen die zo rustig mogelijk naar hun werk toe willen. Blijkt opeens een deel van de mensen afwijjkend gedrag te vertonen, zoals ontbijt klaarmaken én verorberen in het bijzijn van onschuldige anderen.Toch moet ik toegeven dat ik me er ook eens (een zeer korte tijd) aan heb bezondigd, toen ik ergens werkte waarvoor ik zo vroeg op moest staan dat ik het ontbijten dan maar onderweg deed. Ik ben binnen twee weken gestopt met deze tijdsbesparende actie, toen ik ervan doordrongen was hoe vervelend het is als mensen je zitten te volgen – je wel móeten volgen – als je aan het eten bent. (Eters die hier ongevoelig voor zijn, kan ik niet begrijpen: zijn dat gevoelloze robots? Hoe kun je in dergelijke omstandigheden ontspannen eten?) . Ook vond ik het zien van de andere openbare ontbijters afschrikwekkend: de schijnbare afwezigheid in de gezichten, de wezenloos weggedraaide hoofden (‘Ik ben er niet. Hier wordt gegeten.’) Eten als plicht, of als zakelijke routine (‘er even wat instoppen’).
Maar eten is natuurlijk maar een klein deel van het reizigersongemak, en dan vergeet ik het gewone falen van de NS even. Families met luidruchtige kinderen in een trein met eerzame, rustige forenzen kunnen de trein ook onaangenaam domineren. Mobiele telefoons, met hun geluidsversterkende effect, zijn in de trein ondingen, en ’s middags en ’s avonds de rampzalige muzikanten en de lamlendige bedelaars (‘Ik bedel omdat ik niet wil stelen om aan m’n geld te komen…’) Ik moet zeggen dat ik treinreizen stressverhogend vind werken..