Duobaan

Toen ik gisteren in de trein terug zat, merkte ik dat het duale van mijn werk nu ook tot mijn uiterlijk was doorgedrongen.

Mijn chique tas stond rustig naast mij op de treinbank, waarin het voorste vak netjes mijn pennen in hun vakjes had verstopt. Vulpen en vulpotlood incluis. Een zwarte, nette map in het vak waar de laptop ook zou kunnen zitten. In de map verschillende Belangrijke Stukken. Een keurige agenda met een zilver vulpotloodje. Ik zou zo door kunnen gaan voor een echte zakenvrouw.

Echter, mijn broek onder de verfspatten. Mijn handen en nagels wit want geen terpentine aanwezig toen ik klaar was met helpen. Mijn Doc Martens aan, met kapotte veters en een gat in de teen. Mijn gezicht vol vette vegen smeer. Mijn haar in de war en toen in een staartje. 

Soms is het een beetje lastig, dat dubbele. Soms is het ook wel heel leuk.