Toen ik in Glasgow studeerde, woonde ik in een straat met alleen maar buitenlandse studenten. Ik leerde meer over de Spaanse taal dan over de Engelse.
Omdat mijn naam nogal moeilijk is uit te spreken in het Engels, en zeker voor buitenlandse Engelssprekenden, werd mijn naam verbasterd tot Miro (ik zie, in het Spaans), Merrel (als in Meryl Streep), of Merèlle (voor Fransen).
Al snel werd ik voor de grap Mirror genoemd, omdat dat het meest leek op wat ik zei en iedereen dat makkelijk kon onthouden. Mirror Rosa. Hola que tal.
De Oostenrijkse Thomas bleek de hele tijd dat ik in Glasgow woonde gedacht te hebben dat ik écht Mirror heette. Toen ik mijn adres voor hem opschreef zodat hij mij kon opzoeken in Amsterdam, was hij stomverbaasd dat je mijn naam als Merel schreef. En dat ik een vogel was in plaats van een spiegel.
Omdat hij zichzelf zo dom vond, kreeg ik bij het afscheid een spiegel kado met een grappig verhaaltje op de achterkant.
Gisterenmiddag kreeg ik een mailtje van een vriend uit die tijd.
Thomas Aigner is dood.
Tijdens een bergwandeling in slecht weer terechtgekomen en door de wind het ravijn ingedreven.
Joder. Hostia. What a fucking shit. Zoals we daar zouden hebben gezegd.
Reacties
29 reacties op “Thomas Aigner III”
Shit. Gecondoleerd.
Eergisteren vriend van mijn ouders gestorven, 55 of zo. Gisteren oud-directeur van het instituut waar ik werk. Is dit de tijd om dood te gaan? 🙁
…
Het leek zo’n leuk, vrolijk verhaaltje, dat ik glimlachend zat te lezen. Tot ik bij de laatste alinea kwam. Tja, wat zeg je dan… Men zegt dat de dood bij het leven hoort, maar ik wen er nooit aan denk ik.
En vanzelfsprekend ook gecondoleerd van mij, sterkte.
En mijn ongeboren neefje is zomaar dood. Spontaan, heet dat. Min 15 weken ofzo. “Het beste is niet geboren te zijn.”
Jezus, wat een ellende ineens!
Sterkte allemaal…
Jouw immemoriam de Velvet Underground opgezet, om Nico te horen zingen:
“I’ll be your mirror”.
Een veel te optimistische tekst vond ze dat later, Nico. Christa Paffgen heette ze eigenlijk. Ook raar aan d’r eind gekomen trouwens. Op Majorca, tijdens het fietsen.
Een mooi verhaal, een triest einde, en dan slaat iemand een bruggetje naar de Velvet Underground. En dan krijg ik toch zin om dat nummer te gaan luisteren. Vreemd.
Binnenkort ga ik weer naar begraafplaats Zorgvlied om wat mensen op te zoeken.
In oktober naar een begraafplaats in Londen
om daar een vriend op te zoeken.
Het lukt me maar niet om hen te vergeten…:-(
Het verhaaltje begon zo leuk :’-(
…
…
sterkte
…
Triest…
Sterkte ermee.
Zulk slecht nieuws brengt toch leuke herinneringen naar boven. Herdenk zijn leven! Niet zijn dood…
Al ken ik je niet persoonlijk: Gecondoleerd, en veel sterkte.
Damned, I’m sorry
Oneerlijk is het.
Mijn zwagers wandelen elk jaar een week in de Oostenrijkse bergen. Dit jaar met één van mijn dierbaarste neven. Ze hebben steeds vreselijke verhalen over bijna ongelukken. Ik ben altijd weer blij als ze heelhuids terug zijn. Sterkte met je verdriet.
Oneerlijk is het inderdaad. Spreek uit ervaring. Fucking shit…Sterkte Merel.
Pfff, dat is een heavy bericht. Veel sterkte.
Heeft hij je ooit nog in Amsterdam opgezocht?
Jemig… een brok in mn keel krijg ik er van…
Als je vanavond voor de spiegel staat zegt de spiegel: ‘denk aan me’….
Condolences. Het stomste woord dat ik op moest zoeken in mijn Engels woordenboek dit jaar. However, I do offer you my condolences, Mirror.
Gecondoleerd Merel.
wow! heftig!
’t Is allemaal al gezegd hierboven. Na zo’n bericht besef je plotseling weer dat je zo veel mogelijk moet leven. En leven is dodelijk.
Iedereen heeft wel iets, of van zichzelf, of gezegd of gedaan, waardoor hij de moeite van het herinneren waard is. Mooi hè.
Gecondoleerd.
Hieronder een liedje dat ik geschreven heb toen een dierbare van mij overleed.
The sun came out today
And the world’s still spinning ‘round
Just like all the days before,
You laid your burden down
The moon will rise tonight
Into a sky that’s dark and blue
And tonight it’s light will shine
on a world without you
The crops won’t stop their growth
Cause there’s one less mouth to feed
They get taken off the land
When it’s time to reap
Trees will lose their leaves
clouds will block the sun
And because the seasons change
The world goes on and on
The sun came out today
And it’s warmth spread on the ground
But all I feel is cold
And my tears come fallin’down.
weemoedig makend nieuws. wél een mooie herinnering om te koesteren
he getverdemme…wat kan het leven toch oneerlijk zijn soms… het schijnt erbij te horen.
@Terrebel: niet die doden vergeten hoor! je moet juist je dierbaren herinneren zodat ze toch nog een beetje bij je zijn. ik droom vaak over een vriendin die er niet meer is. hoewel verdrietig bij het opstaan ben ik ook blij om haar weer gezien te hebben ’s nachts.
sterkte meerl.
… wat klote… gedondoleerd Merel
als ik het goed begrijp was het niet een van je dierbaarste vrienden. moet een raar gevoel zijn als zo iemand, waarmee je een korte tijd heel intensief hebt geleefd, zomaar dood is. je moet hem heel goed gekend hebben en toch ook weer niet en nu nooit meer. succes en sterkte met je herinneringen, die zullen nu wel een shuffle krijgen.