Path&eactue;

Gewapend met goed gezelschap, een medium bak popcorn en een Grolsch beugel (het door de bioscoop zogenaamde Grolsch combo) zat ik in één van de riante fauteuils van Pathé de Munt te wachten totdat de film zou beginnen. De voorfilmpjes en reclames (waarbij ik er toch altijd van opkijk dat een gedeelte van de zaal al heel oude reclames blijkbaar nog niet kent – aan het gegniffel af te leiden) waren snel voorbij en daar kwam het Dreamworks logo al op het grote witte doek om ons in te leiden in de wereld van Artificiële Intelligentie.

Wat een zut film! Het was dat wij onze popcorn (voor ons beiden de eerste keer dat wij onszelf geheel vrijwillig op popcorn hadden getrakteerd) en ons flesje koud bier hadden, maar waar wij stoere science fiction met gave robots en heftige beelden hadden verwacht, kwamen wij bedrogen uit met een zoetsappige queeste van een irritant jochie (robot) naar een menselijke identiteit en daaruit voortvloeiende moederliefde, waarbij de makers steeds uit het oog verloren leken te zijn welk doel ze nou echt voor ogen hadden gehad bij het vervaardigen van deze dure productie.

Het kaartje voor een riante fauteuil (rood pluche, genoeg beenruimte, een fijne armleuning, en houders voor bekers – dat wel) kost op zondag maar liefst 18,75. Voor die prijs zetten ze beneden iemand neer om de kaartjes te scheuren, maar niemand bij de afzonderlijke zalen zelf. Toen wij enigszins gedesillusioneerd over zoveel weggegooid geld de zaal na afloop van de film verlieten en zagen dat er na tien minuten een andere film begon in de zaal ernaast, was de keuze snel gemaakt en namen wij – voorzien van nog een Grolsch combo – plaats in de fauteuils van die ruimte. Het avondje vroeg naar bed moest voor de zoveelste keer maar weer eens worden uitgesteld.

De Grot. Een Nederlandse film gebaseerd op het gelijknamige boek van Tim Krabbé. Een interessant en mooi uiteengezet verhaal dat na het prestigieuze A.I. een weldaad was voor de zintuigen en de organische intelligentie. Het was wel een beetje veel, twee films zo achter elkaar, zonder avondeten en alleen maar popcorn, maar het was de moeite zeker waard. Naar om te zien hoe weinig mensen er in deze zaal zaten en hoe vol A.I. zat.

Op weg naar de uitgang liepen we toevallig langs de zaal waar Swordfish draaide. Aanvang 22:10, tijdstip van ontdekken 22:20. We keken elkaar even aan. Jaha! Leuk!

En zo komt het dat ik nu gehersenspoeld ben door robots, door drugsdealers, door terroristen (tijdens zowel A.I. als Swordfish vaak aan de aanslagen moeten denken), door computers, door dolby surround systems, door Fins, Amerikaans, Engels, Iers, Nederlands, Frans en Duits. Toen ik de bioscoop uitkwam, had ik echt moeite met acclimatiseren, terug naar het hier en nu, het echte leven en mijn stalen ros.

Hmm… het was een héle fijne avond. En nu naar bed! 🙂