Geen spijt

Na mijn werk vandaag was ik erg moe en vanwege de moeheid (en nog wat andere zaken) chagrijnig. Ik had bovendien last van een groot dilemma: slapen, of naar de borrel en het feestje gaan die ik voor vanavond op het programma had staan.
Geen gemakkelijke keuze. Moe vanwege een 70(!)-urige werkweek, dus verstandiger om meteen het bed in te duiken, maar ontspanning komt, zo beredeneerde ik, ook met een biertje en goed gezelschap. Dus ik besloot wel naar de borrel met ex-collega’s te gaan omdat daar iemand zou zijn aan wie ik echt beloofd had om te komen, maar niet naar het feestje, hoewel ik het erg jammer vond.
Degene aan wie ik had beloofd te komen was helaas niet op de borrel. Wel Ton, weblogcollega, die achter de bar heel hard aan het werk was. De geur van bier en plezier maakte zich snel van mij meester. En natuurlijk werd het erg gezellig met mijn ex-collega’s waardoor het veel later werd dan gepland…

Via een ander café besloot ik dan toch ook maar naar het feestje te gaan, waar ik eigenlijk heel graag naar toe wilde. Daar was het ook erg gezellig. Een goede DJ die de beste belgen (bijvoorbeeld Soulwax, dEUS, Zita Swoon) en de fijnste britten (bijvoorbeeld Clash, Cure, Supergrass) draaide, een leuke ruimte en nog beter gezelschap misschien dan op voorgaande borrel. Veel gedronken, en super lekker gedanst. Het is nu twee uur geweest – ik ben bekaf, heb knallende koppijn, maar ik ben blij dat ik niet om 19 uur heb besloten dat ik naar bed ging.
Mmm…