Omdat ik geen krant meer had gekocht en er geen Metro of Spits in de trein was blijven liggen kon ik weinig anders doen dan om me heen kijken om mezelf te vermaken. De trein stond nog stil. In mijn oren vond ik afleiding in fijne muziekjes en in mijn ogen in de mensen om me heen, in de trein en op het perron. Ik bedacht me dat alle liedjes die ik deze week met een bepaald gevoel op mijn MP3speler had gezet wel een eind in de richting kwamen, maar dat de tekst van een liedje nooit helemaal de lading kan dekken van wat je er eigenlijk van wil. Soms gaat een liedje heel lang goed. Maar vaak zit er net een verkeerd woord in, een hij wordt bijvoorbeeld in een zij veranderd, of de uitleg van een zin is dubbelzinnig, of alleen het eerste couplet hoort eigenlijk bij datgene waar ik naar op zoek ben. Los daarvan waren de muziekjes wel fijn en beïnvloedden zij zoals zo vaak mijn hele stemming.
Op het perron stond een blinde man. Op de heenreis had ik tegenover een blinde man gezeten, en ik had overdag los van elkaar twee blinden vrouwen en een blinde jongen gezien op Hoog Catharijne. Wellicht was het vandaag blindendag, bedacht ik me terwijl ik deze blinde man zonder hond zag passeren, of hebben ze in Utrecht meer blinden dan waar dan ook ter wereld. Aan toeval had ik nog niet gedacht. Met zijn stok voor zich uitstekend vond de man moeiteloos de weg naar de ingang van de wagon. Ik had zelf net nog moeite gehad om mij door het smalle gangpad te bewegen zonder de zittende mensen aan te stoten met mijn zware tas, maar hij deed het me beter na.
De stationsklok op het perron liet de seconden wegtikken. De vertrektijd van de trein was 18:16 uur. Het was nu 18:15 uur. Ik besloot mij te concentreren op de secondewijzer die bij een stationsklok altijd even op de 12 blijft stilstaan. Ik zou er vanavond eindelijk achterkomen waar die verloren seconde naar toe gaat. Zoals ik wel vaker uit gewoonte doe en altijd al heb gedaan probeerde ik tegelijk mijn adem de hele minuut lang in te houden. Niet zoals kinderen dat doen door hun wangen te bollen en hun neus dicht te knijpen, maar rustig, onopgemerkt terwijl niemand het ziet. Toen de secondewijzer bij de 12 was aangekomen, en ik de weddenschap met mijzelf had gewonnen, gebeurde er iets raars. De wijzer bleef stilstaan. Veel langer dan de tijd die hij normaal stilstaat. Ik knipperde even met mijn ogen. Wel een hele minuut, nee wel twee. Hij stond stil, precies op dat moment! Er gebeurde niets. Het bleef, zolang de trein er stond, 18:16.
Wat dus wel betekende dat de trein op tijd wegreed.
Reacties
5 reacties op “Perron 5a/b”
Eind goed, al goed, schoot me als vanzelf te binnen, na de spannende minuten die de laatste zinnen duurden.
Best lang, 1 minuut. Ik haal het niet.
Ik heb ook wel eens wat langer naar die klokken zitten te kijken. Het viel me op dat de seconde wijzer bovenaan altijd wat langer dan 1 seconde stilstaat. In de tijd dat hij stilstaat maakt de grote wijzer een sprongetje van 1 minuut voorwaarts, waarna de secondewijzer weer aan een nieuwe ronde begint.
Dat stilstaan van meer dan 1 seconde, dat zit me echter niet lekker. Het betekent dat alle andere secondes op zo’n klok net-iets-minder-dan-secondes zijn. En uiteindelijk geeft hij wel de goede tijd aan, maar toch. Het zit me niet lekker.
Rob: & daar heeft Merel slechts 2 zinnen voor nodig. Knap hè!
Eigenlijk is het antwoord heel simpel: HERTZ!!!!
Vroeger werkten de oude klokken op hertz. (50hertz) Dat betekend dat de stroom (AC) 50 keer per seconden van polariteit verwisseld.
Helaas was dit een onnauwkeurig systeem dat over langere perioden van tijd niet nauwkeurig werkt.
Plus dat in de winter en zomertijd al die klokken met de hand moesten worden verzet.
Dus zochten ze een ander oplossing;
De atomic clock.
De (NS/prorail) klok heeft twee systemen, de eerst is de grote en kleine wijzer.
De grote wijzer krijgt elke minuut het “GO” singaal van de atomic clock.
De kleine wijzer volgt gewoon.
De seconden wijzer is een oud restant van het hertz verhaal. Deze loopt inderdaad iets sneller dan normaal zodat de makers ervan, zeker wisten dat de wijzer altijd op tijd boven was voor de volgende minuut. Dit omdat hertz de seconden wijzer kon vertragen. Wanneer de secondenwijzer weer boven is wordt hij vastgehouden door de grote wijzer tot het “GO” weer gegeven wordt.
Zodat de seconden ook synchrome liepen met de atomic clock.
Als je de klok trouwens erg leuk vindt kun je hem hier krijgen: Zie url
http://www.nicospilt.com/stationsklok.htm
Ik heb hem zelf nog even naar een screesaver veranderd, als je perse wilt…
Etranett@hotmail.com