Verslagje van een griepjesdagje

Wakker worden omdat te diep ingeademd dus hoestaanval. Eén oog open, wekker geeft aan 8:45 uur. Veel te vroeg, ik kan vast nog wel slapen. Vijf keer verliggen. Flarden van dromen. Zinnen die zich herhalen. Beelden. ‘Ik werd geboren in een straat die doodliep’. Kleuren. Liedje van vroeger. Kinderen voor Kinderen. Weer een hoestbui. Blik op de wekker. Bijna 12 uur. Dat is beter. Nies. Opstaan. Even wankelen. Thee zetten. Dekbed naar beneden gooien, op bank leggen. Mail checken. Op bank liggen, televisie aan. Zap. Zap. Niets interessants op de donderdagochtend. Gaap. Hoest. Kuch. Even behaaglijker gaan liggen, koude voeten. Hazenslaapje. Beschuitje met jam naast de thee. Helemaal weggewerkt. Applaus. Saai zo, dat ziek zijn. Pak het boek van Connie Palmen, lees een bladzijde. Sla bladzijde om, weet niet meer wat er op de vorige bladzijde stond. Boek weer weg. Weer even televisie. Thermometer. Geen koorts. Ondertemperatuur. Misschien bevries ik wel en heb ik het daarom zo koud. Weer even slapen. Wakker worden na kwartier. Gaap. Mail checken op weg naar de WC. Terug mijn bed op de bank in. Zap. Zap. Stukje leuke kindertelevisie. De middagprogramma’s beginnen al bijna. Slaapje. Het is 17 uur, de telefoon gaat. Ik neem op. Ben even vergeten hoe ik moet praten, na een hele dag stilte. Schraap keel. Communiceren. Hallo. Hallo. Ja, ik kan nog gesprek voeren. Beter ja. Dag. Daar word je moe van. Nies. Weer even slapen. Zzz. Vanaf 18 uur leukere televisie. Salade eten. Hoest. Toch wel lekker, iets in je maag. Appelsap met extra vitamine C. Zeker een valse reclamestunt. Video kijken. The Mothman Prophecies. Nooit doen. Nooit doen. Niets bieks aan. Allerergste zutfilm allertijden. Video terugspoelen. Is het al tijd om te gaan slapen? Ja. Poeh zeg. Lekker naar bed.