[[image:images/lancelot.jpg:inline]]
Vriendin S. heeft een hond. De hond heet Lancelot. De hond Lancelot was ook mee, met ons, naar de blanke toppen der duinen.
Ik hou niet van honden, niet speciaal in ieder geval. Maar ik hou boel van Lancelot.
Lancelot is cool. Hij is zo’n sukkelhond, dat hij mij altijd aan het lachen maakt. Het is een Ierse setter. Ierse setters zijn verstandig, mild, energiek, sterk, snel, lees ik ergens. Lancelot is niet verstandig. Bij elke keuze die ik hem heb zien maken, koos hij steevast het verkeerde. Maar daar kijkt hij dan wel bij, alsof hij een heldendaad heeft verricht. Hoopvolle ogen richting baas, blije staart, gespitste oren. In de wolken met zijn slimme hondenhersens, vrolijk rennend. Rataplan.
Hij houdt meer van mensen dan van honden. Op het strand ontwijkt hij elk soortgelijk exemplaar door met een grote boog om de blij aankomenrennende viervoeters heen te lopen. Mocht het tot een uitwisseling komen, dan is hij duidelijk opgelucht als het gesnuffel weer voorbij is. Vrolijk huppelt hij dan in galop weer de branding in, de koude trotserend, zich uitschuddend.
Van mensen krijgt hij geen genoeg. Het liefst komt hij op welk moment dan ook naar je toe om zijn snuit op je been te leggen en je kwispelend aan te kijken. Als je een toegeeflijk gebaar maakt, springt hij meteen op schoot. Hij is 60 cm hoog en weegt net zoveel als een grote kleuter. Op schoot maakt hij het zich behaaglijk door te smakken, ontspannen te zuchten en intense kreungeluiden te maken. Na afloop tref je een broek vol kwijl.
Het liefst loopt hij in de meest ranzige slootjes. Onder het kroos komt hij eruit, hijgend van plezier, zijn kwijl over zijn snuit verdeeld. Stinkend naar verrotting. Hij heeft een sterke drang om je sokken te pakken en ze achter in de natte tuin neer te leggen. Hij vindt het fijn als je niet al te hard met je knokkels op zijn kop tikt.
Mochten vijf terroristen ons huisje zijn binnengevallen, dan was Lancelot lekker blijven slapen. Wellicht had hij zich kwispelend op zijn rug gelegd om trots zijn piemel te tonen.
Lancie is cool. Volgende keer moet Lancelot weer mee.
[[image:images/lancie_copy.jpg:inline]]
Reacties
21 reacties op “Lancelot”
Jaaaa, Laaaancie!! En dat hij, als je gewoon ergens staat, bij je komt staan, en zo hard leunt tegen je benen, dat als je een stapje opzij doet, hij dan bijna omvalt.
Grappig: nog voor je het zelf noemde dacht ik tijdens je beschrijving van Lancelot (alleen de naam al!!): RATAPLAN. Groot was de grijns op mijn gezicht toen je daar tenslotte zelf ook op kwam. Waarom is dat nou zo leuk…
Herkenbaar. Ik ben een kattenmens, maar de teckel van een vriendin van me is toch ook een schatje. Een held op sokken, niet overdreven snugger, maar lieeeeef….
Voor deze goeie hond maak ook ik een uitzondering.
Ik is ook poezenfreak, maar Blossom (ja echt), de labrador van een vriend, is zo cool. Zij kronkelt van kop tot staart in bochten van minimaal negentig graden bij wijze van begroeting, zelfs al ben je een inbreker…
geweldig, een rasechte top-hond. ‘k vind honden meestal niet zoveel aan. (mijn kat ook niet). Maar deze klinkt perfect. net zoals die snoezige en blije zwart-witte soort schaapsherderhonden (geen idee hoe die heten). want die zijn boel veel leuk. wandelen uren met je mee en zijn altijd vrolijk.
Lancie is lief…
Jp: ‘zwart-witte soort schaapsherderhonden (geen idee hoe die heten).’
Dat zijn border collies, die zijn inderdaad ook heel leuk. En Lancelot (Rataplan) is echt een schatje.
Hoe zou het komen dat de meeste webloggers en -lezers zichzelf als kattenmens/poezenfreak zien… Zijn honden minder populair onder het weblog gebeuren?
Aha…
Het wordt dus een kat EN een hond.
Kan makkelijk.
Ongelofelijk goed het verschijnsel hond in enkele welgemikte zinnen neergezet. En zoooo herkenbaar! Lancie dig ik mega, maar onze eigen Woddel (nu op de leeftijd dat hij bij een ietsje doorgeschoten wandeling wil worden teruggedragen) is ook vlees (en haren! haren ook ja) geworden liefde en geluk. Na een kwart eeuw twee katten en een kwartkwart eeuw een hond, kies ik zonder aarzelen voor… hond! Maar ja, waarschijnlijk is mijn weblog helemaal geen weblog.
Lancie… uit? uit? En zoals zo’n hond dan door de zijgevel heenknalt. Doe het nou maar, overweeg het tenminste.
Stom beest… 🙁
(Yep, ik ben een stom(me) kattenmens.)
Lancelot is lief en ik hou wel van honden.
(en konijnen)
Zo.
..haha! ik schrok joh van die grote foto ..hebbie zelf trouwens huisdieren?
Sabine: heb er plaatjes bij gegoogled en het klopt, die bedoel ik. Border collie it is!
Ik(mijn ouders) heb(ben) als kind ook een ierse setter gehad,Radja genaamd.en later paste ik op een ierse setter genaamd Filis. Het geinige aan setters is zoals je min of meer ook al schreef is dat als je ze negeert, ze met hun poot op je knie slaan om aandacht. Voor de gein deed ik dan of ik dat niet merkte. De volgende stap was dat de hond dan pardoes bij me op schoot sprong,zodat ik gelijk niks meer van het tv progamma zag. Ook stond de hond ooit eens een half uur bij een tafeltje waar een broodje worst op ooghoogte lag. Het kwijl liep uit zijn mond,maar hij durfde omdat er mensen in de kamer waren het niet weg te happen.Op het moment dat iedereen weg was,zag ik in een ooghoek dat Filis het vliegensvlug op at en gelijk schuldbewust in zijn mand ging liggen met zijn ogen naar de grond gericht.
Toffe neus heeft Lancelot. wil ik ook wel hebben eigenlijk
Kan me een goede voorstelling van die hond maken, prachtig zo’n beest… en die bovenste foto, schitterend!
lancelot is -zoals gewoonlijk- weer erg blij met alle aandacht, en verheugd zich nu al op zijn volgende vakantie!
jp, zo’n zwart-witte schaapsherdershond kan ook een bobtail zijn – deze uitvoering:
http://www.dogbreedinfo.com/oldenglishsheepdog.htm
Goed meegedacht nino maar ik bedoelde niet deze fuzzy variant. De bobtail valt -helaas- af…
ik ken hem niet, maar hij is koel, dat zie je zo…