Er waren tijden dat ik elke avond in dezelfde kroeg zat. We kenden er iedereen, iedereen kende er ons, en je hoefde niet af te spreken om ernaar toe te gaan, want je wist toch wel dat er iemand was die je kende. Het barpersoneel was geweldig en sommigen van ons (waaronder ik) stonden na een tijdje als invallers zelf achter de bar. We draaiden er plaatjes, we dronken er bier, en we speelden pool voor de ladder. Het was leuk. Het werd altijd laat. Het was een café dat pas om 3 uur dichtging doordeweek.
We komen er al een tijdje niet meer.
Woensdagavond had ik een etentje met twee vriendinnen die net zo vaak in dezelfde kroeg zaten als ik. Het eten was heerlijk, het was gezellig om elkaar weer eens te zien, want dat wil vanwege drukte niet meer zo vaak lukken als vroeger.
Na het eten vroeg S1 of we nog koffie wilden. We keken elkaar aan. Ik gaapte. S2 sprak de wijze woorden: ‘Ik ben bang dat ik dan weer wakker word, en ik wil eigenlijk zo naar bed’. Wij beaamden volmondig. Het was half tien. Om kwart voor tien namen wij afscheid.
Reacties
9 reacties op “Nieuwe Levensfase”
Things change faster than we run…
dat is toch wel heel erg duf hoor, om half 10…
ik zou me wel een beetje schamen
Een tijdje geleden zat ik met vrienden op zeterdagmiddag in de kroeg. We zaten fijn te klagen over het ‘een dagje ouder worden’. Een van de vrienden zei: “Moet je ons nou zien! We zitten zelfs ’s middags in de kroeg zodat we ’s avonds thuis kunnen blijven.”
Huize Avondrood lonkt met geraniums en de hele dag klaverjassen Merel;-)
Waarschijnlijk zijn jullie ’n beetje op elkaar uitgekeken.
erg jammer van die achtergronsmuziek
Maak je niet ongerust!Alles komt goed.Duurt nog wel even misschien, maar ik lig nooit voor half twee/twee uur in bed en zit niet in Huize Avondrood,hou niet van klaverjassen, maar vind geraniums wél mooi.’kZit er vóór!
Wat voor kleur hebben de geraniums?
Jaja, dat waren nog eens tijden.