New York Stories 4

* Breukelen is het nieuwe Manhattan, zo hoorden wij van de meisjes
met wie we de eerste avond in gesprek raakten. Op naar Brooklyn dus, te
voet, over de Brooklyn-bridge. Aan de overzijde eerst een nogal
verpauperde winkelstraat ingegaan. Dus zo ziet de echte Amerikaan
eruit. We wilden vooral even naar het toilet, wat niet kon in de
Wendy's, de Pizzahut, de Domino's, de KFC, de Dunkin' Donuts, en alle
andere fastfood restaurants die op dezelfde honderd meter zaten. Dus
dan toch maar naar de McD. Onze eerste keer in NYC. Geheel andere
dingen op de kaart dan in Nederland. En met een écht blaadje sla, en
een échte tomaat! Eerlijk. Heel vieze patat en… geen blanke te zien.
We keken om ons heen en iedereen was zwart. Of Latino. Ze keken ons
helemaal niet heel raar aan, maar dat kwam natuurlijk omdat ze heel
politiek correct waren.

* In Brooklyn krijgen alle zwarte vrouwen witte kinderen.
Het was bizar om de blanke kindertjes met hun zwarte nanny's rond te
zien banjeren. Het maakte me treurig, terwijl ze er toch gelukkig
uitzagen.

* We waren erg blij met de Lonely Planet
gisteren. We deden de Brooklyn-wandeling, die erg aan te raden was.
Langs het water, met stunning views op Manhattan, maar ook langs minder
voor de hand liggende straatjes. Tussen de Brooklyn Bridge en Manhattanbridge door gelopen. In een fijn café gezeten. Karl Lagerfeld
gezien die het uitzicht ook prachtig vond. Superaardige vent.
(Een Amerikaan tegen mij: "Wat zou er hier gaan gebeuren?" Ik: "Hij
gaat een fotoshoot doen hier, denk ik." "Maar wie is hij?" "Die vent
met dat witte haar en die staart" "Ohja. Is hij beroemd?" "Hij heet
Karl Lagerfeld" "Wow, die naam ken ik wel, die is beroemd, man").

*
Omdat we Brooklyn meer eer aan wilden doen dan alleen het uitzicht op
Manhattan, togen we dieper de wijk in. In de heerlijke winterzon door
het Prospect Park gewandeld. Mijn linkervoet weigert dienst na 70
kilometer lopen in vier dagen. Daarna nog 10 kilometer door Boerum en
Cobble Hill gestruind. Prachtige straten met voortuintjes en rode
bakstenen. In één van de voortuintjes een authentieke Gazelle uit
Zeeland aangetroffen! Om te eindigen in Smith street, waar diverse fantastische
eettentjes en restaurantjes zaten. We aten bij een Michelin-recommended
etablissement, in onze stadskleren, maar dat mocht. Het eten was
helemaal niet duur, maar na de tax en de fooi erbij toch best wel.

*
Bij deze veel dank voor jullie boekentips. Extremely Loud and
Incredibly Close was fantastisch. Ook Russell Shorto's Nieuw Amsterdam
vindt gretig aftrek! Het is hier zo fijn en we zijn nog lang niet weg.
Sterkte met de sneeuw.
Hehehehe.