De New Yorkers zijn uiterst behulpzaam en vriendelijk. De straten zijn schoon en we hebben al één vrouw op hakken achter een cellofaantje aan zien rennen dat vanwege een windvlaag niet in de prullenbak terechtkwam. Ik heb ook een man gezien in een prachtig zwart pak, van top tot enkel perfect gekleed, en dan debiel grote witte gympen eronder. De hele stad hangt vol met verbodsborden en ik ben ze aan het sparen. Hierbij alvast eentje:
Omdat het kouder was dan verwacht (-2, met straffe wind, in de zon +12), moesten we op zoek naar handschoenen. Maar overal was de Spring Collection al aan het floreren. In welke winkel we ook om handschoenen vroegen, het winkelpersoneel ging uitgebreid voor ons kijken of er niet nog een paar handschoenen achter lagen. Toen dat nooit het geval bleek, stuurden ze ons altijd door naar een andere winkel, van een geheel andere keten. Het meisje van Daffy's verwees ons door naar iets wat Century 21 heette. Op de winkelpui van Century, zo groot als het paleis op de Dam, stond het nogal angstaanjagende "Fashion worth fighting for". Wat we binnen aantroffen was briljant. Denk Drie Dwaze Dagen Bijenkorf en dan met nauwelijks ruimte tussen de schappen. Ergens konden we wel begrijpen dat het het waard was om ervoor te vechten. DKNY, Calvin Klein, Levi's, Lee, Valentino allemaal voor een grijpstuiver. We kochten handschoenen en daarna werd ik zo claustrofobisch dat we zonder merkkleding naar buiten renden.
We lopen hier alsof we nooit anders hebben gedaan. We hebben zo'n onbeperkte MetroCard en we hebben de tijd. Ik heb wel honderd verhalen en het is maar goed dat ik weer veel te vroeg wakker werd, anders raakte ik ver achter met foto's uploaden. Zie hier. 🙂
Geef een reactie