Toen gebeurde het. Een jaar en drie maanden na het verschijnen.
Voor het eerst een voor mij volslagen onbekend iemand die het aan het lezen was.
Op een winderig perron.
Een leenexemplaar, van de bibliotheek.
Ik kon het niet laten.
Ik ben even naar haar toegegaan om het moment met haar te delen.
Voor mij was het duidelijk een stuk specialer dan voor haar, daar ze geen idee had wie ik was.
Gelukkig had ik dezelfde jas aan als op de achterflapfoto, anders had ze helemaal gedacht dat ik gek was.
Geef een reactie