Snackbar aan het einde van de wereld

Ik twijfelde of de snackbar wel open was. Buiten was het zo donker dat het diep in de nacht leek. Binnen was het nauwelijks lichter. Maar het was zaterdagavond, een uur of acht, een prima tijd voor een snackbar om open te zijn. Bij nadere inspectie hing er inderdaad een bordje met 'Open'.

Het regende en er waren rukwinden.
Ik had me achter het stuur zelden zo onveilig gevoeld als in het gehuurde Fiat Panda'tje.
De ruitenwissers van de Panda hadden een heel eigen techniek, zo was gebleken. De wegligging liet een tikkeltje te wensen over. De Afsluitdijk was een hele uitdaging geweest.
De snackbar lag aan een nauwelijks verlichte weg.

Ik stormde de zaak binnen.
Letterlijk. In mijn kielzog nam ik een windvlaag mee.
'Oeps. Goedenavond', zei ik, voordat ik de stemming in de snackbar in me had opgenomen.
Het was er doodstil.

Toen de man achter de toonbank niet antwoordde, deed een stelletje dat.
De man en de vrouw zaten met mutsen op aan een tafeltje patat te eten.
'Gutenabend', zei de vrouw.
Vervolgens wierp ze me een blik toe waaruit ik afleidde dat ik niet te veel moest verwachten van mijn avondmaal.

De man achter de toonbank was demonstratief de frituur aan het schoonmaken.
Ik wachtte geduldig.
Het duurde lang.
Heel lang.
Ik schraapte mijn keel.

De man keek me aan en zuchtte. Hij verdween naar achteren.
'Saskia!', riep hij.
'Saaaaaskia!', na een tijdje.

De Duitsers grinnikten en haalden hun schouders op.
Saskia verscheen. Een grote vrouw met heel kort haar en een rood schort voor.
'Wat wilt u hebben?'
'Ik wil graag een portie friet, als het nog kan. Anders iets anders.'
'Dat moet lukken.'

En het was weer stil.
De Duitsers verlieten het etablissement, waar nog plaats was voor zeker vijftig andere stelletjes. In de zomermaanden was het hier vast heel druk.
Ik wipte van mijn ene been op het andere.
Ik verstuurde een sms.
Op de radio hoorde ik een levenslied.
De man ging door met schoonmaken. De vrouw keek uit het raam, waar niets dan duisternis te zien was.

De patat besloot ik in de kleine Fiat Panda op te eten.