« terug naar blog

Op de Fiets (90)

Het jongetje schoot net voor me langs toen ik schuin het moeilijke plein over was gestoken. Hij leek een jaar of tien, maar hij was vast ouder – hij had een middelbare schooltas op zijn rug. Om mij voor te blijven moest hij flink doortrappen.

Zo reed ik een tijdje vlak achter hem.
De reflector van zijn achterlicht was kapot.
Omdat hij verwoed doortrapte en daarom niet afremde voor een hobbel in de weg, brokkelde een volgend stukje rood plastic af.
Het sprong op tegen mijn wiel.

Hij keek om, of ik nog achter hem zat. Toen hij me zag, trapte hij iets harder.
Hij had rood haar, zag ik pas nu, en veel sproeten.
Ik vermoedde ineens dat hij gepest werd. Niet vanwege dat haar, noch vanwege de sproeten. Iets in zijn blik gaf het prijs.

'Kom dan', zei hij ineens, terwijl hij haastig achterom keek. 'Als je zo nodig moet', zei hij.

Hij zou nog een hartaanval krijgen van deze sportieve activiteit met twintig kilo op zijn rug en een te klein fietsje. Ik maakte vaart om hem in te halen, toen hij plotseling op de linkerhelft van het fietspad ging rijden. Om mij er niet door te laten.

Verbaasd liet ik me weer terugzakken.
'Kom dan!', riep hij. Hij was weer terug op de rechterkant en maande met zijn arm dat ik langszij moest komen.
Ik besloot heel hard langs hem te gaan.
Op het moment dat ik op zijn hoogte was, zwiepte hij zijn stuur weer naar links, zodat ik hard moest remmen om niet te botsen.
Ik hoorde een tram.

Hij lachte er niet bij.

Ik ging weer achter hem hangen.
'Schiet op dan. Kom er dan langs', zei hij.
Er kwam een gevaarlijke kruising aan en ik zei dat hij voor zich moest kijken.

We passeerden de kruising.

Hij keek achterom en gooide zijn hoofd in zijn nek. Het was hem ernst.
'Kom dan!', riep hij.
Op dat moment deed ik het.
Ik kwam langszij. Ik keek het jongetje even recht in zijn ogen. Hij had vlammetjes in plaats van pupillen.
Hij probeerde me bij te houden, maar wist ook dat hij volkomen kansloos was.

'Trut!', riep hij.
Ik verwachtte een trap tegen mijn bagagedrager, maar die bleef uit.

Toen ik even later rechtsaf ging, zag ik hem slingerend rechtdoor gaan.
Hij had me angst aangejaagd.


Reacties

26 reacties op “Op de Fiets (90)”

  1. Agressie in het verkeer begint al op een jonge leeftijd blijkbaar…
    Waar moet dat heen met deze wereld?

  2. “Looks like an angel, talks like an angel.
    But he’s the devil in disguise. Oh yes he is!” Om Elvis maar even te quoten.

  3. Ik kan me voorstellen dat het schrik aanjaagt. De jeugd van tegenwoordig…

  4. Julia B. avatar

    Ik krijg er meteen beelden bij hoe nou toch die reflector is kapot gegaan…
    Wat een ettertjes heb je toch, alleen weiger ik om me bang te laten maken door zo’n schoffie die zeker 20 jaar jonger is. Zou jij ook niet moeten doen! Kom op, Merel, je bent toch zeker opgegroeid in de grote stad?

  5. Mooi stukje in de context van de kansloze film Ben X. die pas is gereleased. Alleen minder dat je de strijd aanging Merel, ook al was het dan de duivel… 😉

  6. Jeetje, je maakt wat mee zeg!

  7. Ik kan me voorstellen dat het jongetje een beetje in de knoop zat op dat moment, dat ‘ie gepest wordt zou goed kunnen. Ik werd het vroeger ook heel erg en zag iedereen op straat en om me heen dan ook als iets waar ik mee moest vechten en waarvoor ik me moest verdedigen. Triest maar waar!

  8. Ik heb op de fiets vaak dat ik (meestal jongetjes maar soms ook volwassenen) inhaal die langzaam fietsen, die mij dan daarna weer in gaan halen om weer af te remmen en langzaam voor me gaan fietsen (?) of mensen die als je ze in wil halen ineens even hard gaan fietsen zodat je lekker naast elkaar blijft fietsen en het ineens een wedstrijdje lijkt :).

    Maar dat ze erbij roepen en de weg blokkeren maak ik gelukkig nooit mee

  9. WTF is een ‘moeilijk plein’???

  10. Zo eentje waar je van schuin komt aanrijden, zonder stoplichten, maar waar wel trams, bussen, taxi’s, en fietsers rijden. En de voetgangers en zebrapaden niet te vergeten.

  11. je bedoelt het leidseplein?

  12. Haha. Ja. En dat je dan via de weg vanaf de Nassaukade aankomt en via het schuine weggetje na de tramhalte naar de Marnixstraat moet. Daar begon de race. 🙂

  13. ettertje avatar

    Je had ‘m gewoon tegen een Amsterdammertje aan moeten laten fietsen. 😉

  14. Een heel erg ongelukkig jongetje, zo klinkt het. En ik zou hier natuurlijk nu hele wijze teksten kunnen typen, maar in werkelijkheid zou ik de strijd met de rode etter ook zijn aangegaan.

    En als het nodig was, zou ik m ook nog een duw hebben gegeven. Maar daar schaam ik me dan wel weer een beetje voor…

  15. Ik gokte ook op Leidseplein. 🙂
    Maar wat een raar joch! Dit is wel het meest bizarre fietsverhaal dat ik van je heb gelezen. En agressie in het verkeer, bah. Zonet ook weer meegemaakt. 🙁

  16. marlies avatar

    tja, op de snelweg kom je dat soort gekken in volgroeide vorm ook regelmatig tegen.

  17. Merel, welkom in de leefwereld van een 10 jarig jongetje. Moet je als volwassen vrouw ook niet mee gaan meedoen.

  18. Dat Oud-Hollansch flirten is ook niet meer wat het geweest is.

  19. Ik vind dit een bijzonder triest verhaal. Het kleine jongetje wordt, zoals je schreef, waarschijnlijk gepest en ging naar huis na een klotedag.( of naar school een klotedag tegemoet) Hij zocht toen iets om controle over te hebben, iets waar hij de baas over kon zijn.Dat lukt hem niet. Waarschijnlijk schold hij je daarom uit. Ik vind dit echt een triest verhaal.

  20. rode duivel avatar
    rode duivel

    ik pest alle vrouwen met stuurtuintjes…
    (en ik ben verdomme 14!)

  21. Gelukkig heb ik al heel lang geen stuurtuin meer.

  22. Mooi stukje, Merel.

  23. Gewoon een Vestdijk-jongetje, een Murk, een Anton. Zo waren jongetjes vroeger, voordat het onderwijs in handen raakte van bijklussende huismoeders die gelijk denken dat je gepessst wordt als rood haar hebt en dat je dislectisch bent als je slecht heb leren lezen. Triest is het zeker niet, haha. Je had gewoon een schop tegen zijn bagagedrager moeten geven. En @Julia B. het is een schoffie dat twintig jaar jonger is…

  24. Soms is het makkelijker als de volwassene de volwassene speelt.

  25. Elf jaar geleden heb ik eens ongeveer zo’n jongetje van zijn fiets geduwd. Hij had er niet op gerekend dat ik een ergere etster was dan tien van zijn soort bijmekaar. Later had ik overigens wel spijt, tegenover mijn zelfrespect dan, niet tegenover het ettertje. Heb het dan ook helaas nooit meer gedaan.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *