Dit postje zou eigenlijk gaan over blauwe boeken. Ik zou vertellen dat ik twee boeken aan het lezen was, die qua omslag precies op elkaar leken! Dat ze ook nog eens op elkaar leken, omdat ik van beide boeken erg genoten had. En over dat blauw mijn lievelingskleur is.
De verhalenbundel van Sanneke van Hassel moest ik na elk verhaal steeds wegleggen omdat het zonde was om meteen aan een nieuw verhaal te beginnen. Ik vond de verhalen zonder uitzondering prachtig en ik weet zeker dat iedereen die het leuk vindt om mijn site te lezen, ook houdt van de verhalen van Sanneke van Hassel. Het boek van Jan van Mersbergen moest ik ook steeds wegleggen, maar dat kwam vooral omdat ik het boek wilde lezen in een passend tempo. Het is een beklemmend boek. Zo'n boek waarin weinig gebeurt, behalve heel veel tussen de regels door, maar als ik dat zou schrijven, zou u denken: laat maar. En dat moet juist niet, want het is echt een aanrader.
Ik zou u vertellen dat recensies schrijven niets voor mij is, en dat ik me daar gelukkig ook nooit aan hoef te wagen. Dus het hele postje zou volstaan met die twee omslagen, die zo verschrikkelijk op elkaar leken. Maar toen zette ik de boeken zojuist op de foto en nu blijken ze helemaal niet zo op elkaar te lijken.
Geef een reactie