Nijkerk doet zijn naam eer aan. De kerk gaat net uit. Het is zondagochtend. Het bedehuis ligt precies naast het stationnetje. Een nieuwbouwkerk, uit bakstenen opgetrokken, waarschijnlijk in de jaren '80 gebouwd. De hoge klokkentoren doet me denken aan de schoorsteen van een crematorium. Twee op de drie mensen die de kerk verlaten hebben sportieve winterjassen in dezelfde rode kleur aan.
Op stationnetje Putten hangen ultramoderne borden op de twee perrons waarop de aankomsttijden van de treinen te zien zijn. Waarom hier wel, en in Nijkerk niet? Dit heb ik ook in de Randstad nooit gezien. Het stationnetje ligt bijna in een weiland. Twee koeien, een bruine en een zwartwitte, kijken me herkauwend na als de trein wegrijdt. Ik steek mijn hand op, er is toch niemand in de trein en dat is leuk voor de koeien.
Ermelo is op en top romantiek. Het mooie station wordt omgeven door bos en grote landhuizen. De herfstkleuren spatten van de bomen af. De Partij voor de Dieren heeft hier flink huisgehouden. Tientallen krantjes liggen verregend en platgetrapt op het perron. Niet erg milieuvriendelijk.
Harderwijk. Hier heb ik herinneringen. Er is een dolfinarium. We gingen met de boot, met de vader van C. We lagen bij de Eemhof. In het winkeltje kochten C. en ik stickers. We moesten poepen op een emmer.
Harderwijk voelt aan als een stad. Iemand heeft zwarte fietsen op een witte muur geschilderd, om de boel wat op te vrolijken. In één van de achtertuinen die grenst aan het spoor, staat een leuk blauw huisje. Op het hockeyveld wordt druk gesport. Ik kan niet zien of het mannen of vrouwen zijn, terwijl de afstand tussen ons niet erg groot is.
Nunspeet. Tienertoer 19-nogwat. Ook met C., naar haar oma. Goede herinneringen. Ook een beetje spannend, zo alleen op reis door Nederland. Vreemd genoeg besef ik dan pas dat het ook Boxtel geweest kan zijn. Of gingen we naar allebei? Mijn geheugen houdt me vaker voor de gek. Hier moet ik eruit. Ik word opgehaald met de auto, we rijden door een prachtig stuk herfstbos door naar Elspeet. Daar is het erg gezellig, hou ik een praatje, leer ik nog wat bij, moet ik erg lachen en krijg ik een warm gevoel bij de mensen die met hun vak bezig zijn.
"In al die plaatsjes waar jij vandaag bent geweest", zal vriend B. later zeggen, "woont ook een weblogger."
Geef een reactie