De nacht zelf lijkt ook donkerder nu het om half vijf 's middags al begint schemeren. Voor het eerst sinds jaren heb ik licht op mijn fiets dat wordt aangestuurd door een dynamo.
Content over mijn verlichting fietste ik door de pikzwarte nacht door het centrum van de stad. Het was al laat, het uitgaanspubliek op het Leidseplein was luidruchtig aan het brallen. Op de rijbaan stond een groepje fietsers afscheid te nemen.
Ik keek even achterom of ik de groep kon passeren. Achter me kwam er alleen een taxi aan. Ik zag dat de taxichauffeur me had gezien en ik week voor mijn inhaalmanoeuvre uit naar links.
Op dat moment begon de chauffeur keihard te toeteren. Hij hield pas na een aantal seconden op. Ik voelde dat hij zijn wagen vaart liet maken om mij op te jagen.
Ik schrok. Ik riep naar de taxichauffeur dat hij een eikel was.
"Tering, ik moet er toch langs, debiel!?", riep ik kwaad.
Het was nacht hè. En het was een leuke avond geweest.
Ik bedacht na mijn uitbarsting pas dat de meeste taxichauffeurs er niet zo van houden als ze voor eikel worden uitgemaakt.
En inderdaad.
Toen ik het groepje had ingehaald, reed de taxi me klem.
Wat ben ik ook sukkel soms.
De taxichauffeur deed het raam van de passagiersdeur naar beneden. Ik keek of ik makkelijk weg kon fietsen.
De man boog zich voorover en schreeuwde:
"Ik toeter toch niet voor jou? Ik toeter voor die mensen die de weg versperren! Dat is toch irritant voor jou, dat ze dat doen!"
Geef een reactie