Vrijdagmiddag moest ik naar de tandarts, omdat één kies nog steeds pijn deed.
Toen ik belde, zei de assistente: “Merel Roze, ja, hmm, nou, de tandarts geeft door dat je nooit meer zo lelijk over hem mag schrijven.”
Oeps.
Ik zei dat het best meeviel en dat ik heel veel kiespijn had gehad toen ik het schreef.
Maar ik vreesde met grote vrezen dat de tandarts me zou martelen om wraak te nemen.
Gelukkig kwam hij heel vriendelijk op me af en lag ik even later redelijk relaxed op de stoel om weer een behandeling te ondergaan.
“We gaan het dit keer niet verdoven”, zei mijn tandarts toen.
(cliffhanger)
Geef een reactie