De mevrouw tegenover mij in de trein las dezelfde krant als ik. Ze had
dezelfde soort laarzen aan als ik, een soortgelijke jas en een ring om
haar vinger die vast ook van Esprit was. Ze was alleen duidelijk een
mevrouw. Ik ben, hopelijk, nog steeds een beetje een meisje.
We lazen de krant in hetzelfde tempo. Sloeg ik een bladzijde om, volgde
zij snel erna. Was zij klaar voor mij, volgde ik. Het Economie-katern
sloegen we allebei over, bij de human interest bleven we lang hangen.
Ik dacht dat ik de enige van ons twee (toch al snel 50%) was, die doorhad dat we zo gelijkmatig opgingen.
Maar toen ze ‘m uit had, zei ze: “Zo, wat zullen we nu eens gaan lezen?”.
Geef een reactie