Weinig is zo treurig als een uitgestorven bungalowpark in de herfst. De
gordijnen van de meeste huizen zijn gesloten. Vanaf de vensterbanken
lachen houten eenden je onbenullig toe. De opzichter zal straks zijn
rondje met de blazer moeten maken om de herfstbladeren van de keurige
paadjes te verwijderen. Aan de kentekens van de auto?s op de
parkeerplaats te zien zijn Duitsers hier de enige bezoekers. Ook de
kleine supermarkt zegt tot aanstaande vrijdag nog ?t?glich ge?ffnet? te
zijn, daarna gaat hij dicht totdat de mensen weer komen, vanaf april.
In de supermarkt ben ik de enige klant. Ze verkopen er hun voorraad
uit. De spullen die voor april verlopen mogen voor weinig weg. Ik koop
een pak hagelslag voor vijftig cent. Een eenzame kool ligt naast een
prei. De rest van de kratten is leeg. In de koeling ligt een stronk
broccoli in cellofaan. Op de groene bloemetjes zitten zwarte plekken.
Als ik erop druk, spatten de bloemetjes uiteen. Het slijm komt door het
cellofaan heen op mijn vinger. Ik veeg mijn hand af aan een potje
ingemaakte champignons.
De Noord-Hollandse caissi?re begroet me in het Duits. Ze
verontschuldigt zich als ik in het Nederlands antwoord en scant
verveeld mijn producten: de chocoladehagel, een schnitzel, de kool, het
laatste pistoletje en het nieuws dat hier alleen in Telegraafvorm te
verkrijgen is. De caissi?re vraagt in het Duits of ik er een tasje bij
zou willen hebben. Ik antwoord met een glimlach dat ik geen T?te hoef.
Ze heeft het niet in de gaten.
De zon schijnt. Ik rits mijn jas dicht tegen de kou. Op weg naar de zee
kom ik geen sterveling tegen. “Gutentag?, zegt een man op het
strand, als ik hem passeer. Zijn hond blaft. Het is zo heiig dat ik de
volgende badplaats, zes kilometer verderop, niet eens kan zien.
Terug in ??n van de identieke huisjes die deze week de mijne is eet ik
mijn pistoletje met hagelslag. De chocolade smelt, ik heb het broodje
even verwarmd. Later zal ik de schnitzel bakken en van de kool een
salade maken met de olie en azijn die ik in de kast gevonden heb. Ik
zal de schnitzel opensnijden en merken dat er sat?saus inzit. Ik zal de
verpakking uit de prullenbak halen en lezen dat er zoiets als een
sat?schnitzel bestaat. De saus zal zich als een olievlek over mijn bord
verspreiden en de kool week maken.
Ik vraag me of waarom het zo fijn is hier. Tevreden besef ik dat ik
vergeten ben welke dag van de week het is. Een klein wonder in een druk
bestaan.
Geef een reactie