Een lang gekoesterde wens komt uit. Ik sta op Lowlands. Dit keer niet op het kampeerterrein, of geparkeerd, of voor het podium, of in de rij, of in de pit, of met een plastuit in een kruis (geen succes). Maar achter een microfoon, op een podium.
Niet om te zingen.
Ook niet om voor te lezen.
Maar om een verhaal te vertellen.
Een verhaal over drugs.
En over lieve B., die er zelf bij had moeten zijn.
Aanstaande zaterdag, tussen 18 en 19 uur, bij Echt Gebeurd. Deur gaat na aanvang dicht (unlike Lowlands). 
Spannend!
Geef een reactie