Rutger Kopland blijkt een aantal dagen terug te zijn overleden.
Dat lees ik op Facebook. Wikipedia weet het ook al. Op nu.nl nog niks. Terwijl alle aandacht uitging naar Gerrit Komrij, in alle media, inclusief een live uitvaart, was Rudi van den Hoofdakker al dood.
Kopland is mijn favoriete dichter, de enige dichter bovendien van wie ik wel eens opnieuw een gedicht opzoek. Omdat ik de juiste woorden niet kan vinden, of omdat ik me getroost wil voelen.
Gelukkig blijft hij.
Een van zijn mooie gedichten:
Tijd
Tijd- het is vreemd, het is vreemd mooi ook
nooit te zullen weten wat het is
en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder
dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven
zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt
naar iets in zichzelf, iets ziet daar
wat het meekreeg
zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten
van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat
een verte voorbij onze ogen
het is vreemd maar ook vreemd mooi te bedenken
dat ooit niemand meer zal weten
dat we hebben geleefd
te bedenken hoe nu we leven, hoe hier
maar ook hoe niets ons leven zou zijn zonder
de echo’s van de onbekende diepten in ons hoofd
niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik
buiten onze gedachten is geen tijd
we stonden deze zomer op de rand van een dal
om ons heen alleen wind
Geef een reactie