Vriend M. vroeg me twee weken geleden wat ik zou kiezen: mijn onderbenen te verliezen of mijn reuk.
Sindsdien houdt het dilemma me bezig, ondanks de tamelijk hypothetische inslag van het vraagstuk.
Vriend M. verklaart me voor gek dat ik er uberhaupt over na moet denken
en hij zal er alles aan doen om me te overtuigen van de voor hem
volstrekt logische keuze.
Feit is wel dat ik sinds twee weken (nog steeds in mijn ballingschap) extra geniet van mijn mobiliteit en mijn reuk en smaak.
Fijn hoor. Lopen en ruiken.