Het Tweede Huwelijk van mijn Eerste Vriendje

Zeg, waar ken jij de bruidegom van?, werd gisteren meermalen aan mij
gevraagd. Tis mijn eerste vriendje, riep ik dan (hoe verder de avond
vorderde, hoe enthousiaster).

Het is lang, lang geleden en veel hartenzeer kwam er niet aan te pas,
maar toch is het iets speciaals: het huwelijk van je eerste liefde.
Gelukkig heeft hij een dijk van een (zwangere) dame uitgekozen.

Het was een feest der herkenning. Niet alleen door de DJ die
bijvoorbeeld Ghostbusters draaide, ook kwam een aantal van de paden
die ik in mijn Amsterdamse leven heb bewandeld voorbij.

De bruidegom zat bij mij in de klas, dus het was een klassere?nie. Veel
mensen die ik al heel lang niet had gezien en met wie het in alle
gevallen een leuke herontmoeting was. Het ging met iedereen goed, dat
was fijn om te zien. De bruidegom is inmiddels docent op de school
waar wij op zaten, dus kwam ik te pas en te onpas oude leraren tegen.
Oud, zowel in de betekenis van vroeger, als in niet meer zo jong.
Hoewel wij altijd je en jij mochten zeggen tegen onze leraren, was er
eentje die dat niet toestond. Ik probeerde gisteren wanhopig actieve
zinnen en dus de jij/u te vermijden uit angst dat ik een bestraffende
tik zou krijgen. Sommige dingen veranderen nooit.

Omdat ik ooit een poging deed om een toneelstuk te regisseren en het
merendeel van de acteurs de opleiding deed die de bruidegom toevallig
later zou gaan doen, was een groot gedeelte van de cast aanwezig.
Gezichten die ik 8 jaar geleden voor het laatst zag. Sommigen hadden
kinderen van 6.

Daarnaast was er een vrouw die ooit te gast was in ons radioprogramma.
En er was fijne studievriend P. met wie ik al te lang geen
echt gesprek had gevoerd omdat hij de vorige keer uren in de keuken
stond om ons lekkere dingen voor te schotelen. En er was de papa van de
bruidegom en zijn zusje.

Wat een rijkdom!

Enige minpunt: het aantal zwangere vrouwen was omgekeerd evenredig aan het aantal vrijgezelle mannen.

Het werd me later op de avond nog even ingewreven.

“Ik ben op de bruiloft van mijn eerste vriendje!”, legde ik nog maar eens uit.

Waarop iemand zei: “Nee. Je bent op de tweede bruiloft van je eerste vriendje, Merel”.

Oh mijn god, dat klopte.

Hij was al eens eerder getrouwd.

Waarheen gaat de tijd.