Mijn vader stond op mijn voicemail. Hij klonk ernstig.
Ik belde hem terug.
“Ik heb nieuws”, zei hij. Het was even stil. In mijn hoofd ging ik mogelijke sterfgevallen na. Een rilling ging door mijn lijf.
“Of, het is meer een mededeling”, zei hij.
Hmm, dat klonk anders. Hij bouwde de spanning op. Weer was het even stil. Ik vroeg me af wat ‘een mededeling’ kon zijn.
“Vanochtend heb ik Kiek ten huwelijk gevraagd”, zei hij.
Haha!
Dat was wel het laatste wat ik op een doordeweekse vrijdag zou hebben verwacht.
Hoera!, riep ik.
En toen vroeg ik, na een tijdje te hebben gehoera’d, waarom hij nu
ineens, op een doordeweekse vrijdag, tot die vraag was gekomen.
Ze kennen elkaar binnenkort 23 jaar.
“Nou”, zei mijn vader, “we zijn wel eigenlijk een beetje aan elkaar gewend geraakt”.
Een echte romanticus hoor, die vader van mij.
Geef een reactie