Hoera! Vanaf heden: Merel Roze, voor al uw teksten.
Gisterenavond zat ik samen met zo’n zestig andere startende ondernemers in het belastingkantoor aan de Kingsfordweg. De andere 59 mensen zagen er niet uit alsof ze het net zo spannend vonden als ik, maar mijn hart klopte van sensatie over zoveel zelfstandigheid.
De mensen van de Belastingdienst deden heel erg hun best om erg aardig, behulpzaam en informatief te zijn. Dat lukte heel goed. Vier mensen van de Belastingdienst hielden een praatje en beamden de belangrijkste zaken naar een scherm achter hen. Het ging over BTW, VARs, FOR, omzetbelasting, winst, kleinschaligheidsinvesteringsaftrek (echt), startersaftrek, enzovoort, enzovoort. Superinformatief! Helaas ook superhumorloos. Leuker konden ze het blijkbaar niet maken.
De mensen van de Belastingdienst konden niet zo heel goed met woorden uit de voeten. Zo noemden zij een catalogus allen een catalógus, wat dan wel weer heel consequent was, en hadden ze het steeds over een ellektronische aangifte. Dat was niet zo erg. Eén mevrouw van de Belastingdienst presteerde het echter om bedragen steeds verkeerd te zeggen. In plaats van 21.050 euro zei ze steeds 2150. En ook van 20.000 maakte ze 2.000. Eens kijken of ze dat bij mij straks ook goed rekenen!
Zoals altijd bij dergelijke colleges is er één persoon die Heel Veel Vragen stelt. De Persoon die Heel Veel Vragen stelde was dit keer een mevrouw met een zwaar Oost-Europees accent, wat het er niet makkelijker op maakte. De ene mens van de Belastingdienst was beter in het beantwoorden van die vragen dan de andere mens van de Belastingdienst. Eén mevrouw van de Belastingdienst raakte zo in de war van het feit dat ze de vrouw niet kon verstaan en was zo bang de vrouw voor het hoofd te stoten, dat ze maar bleef zeggen dat dát na afloop wel even apart kon worden besproken.
Drie hele uren gingen voorbij. Ik leerde een hoop nieuwe dingen. Ik voelde me blij! Na een aantal jaren zo’n beetje half freelancer te zijn geweest, was dit het moment dat de twijfels overboord werden gegooid. Hoera! ZZP! Terwijl de vrouw achter mij vroeg of alle bedragen in euro’s waren (nee, mevrouw, in ponden), droomde ik over de bloeiende eenmanszaak Merel Roze. Terwijl de meneer van de Belastingdienst nogmaals zei dat je uiteindelijk in de gevangenis kon komen als je maar lang genoeg niet betaalde, vroeg ik mij af of de fles champagne om het te vieren aftrekbaar zou zijn. Terwijl de specialist in “Auto van eigen Zaak” aan het woord was, vroeg ik mij af hoe het zit met de milieuvriendelijke fietswetgeving. En terwijl de belastingmensen het ook niet altijd onderling met elkaar eens bleken te zijn, stopte ik als aandenken het lepeltje van mijn koffie in mijn tas.
Toen ik naar buitenkwam, was de lucht knalrood.
De kleur wierp een prachtig licht op het verlaten gebied rondom Station Sloterdijk.
Ik kon een intense glimlach niet onderdrukken en stapte zelfverzekerd richting trein.
Dus. Heeft u nog een tekstje nodig?
Schroom dan niet! 🙂
Geef een reactie