Nou goed dan! Omdat mijn mailbox volloopt met mailtjes vol vragen over Berlijn, hierbij nog een laatste stukje.
Berlijn rijmt op fijn en dat was het. Hoewel dit de tweede keer was dat ik er kwam in 4,5 maand tijd, heb ik deze keer een heel ander Berlijn gezien dan de eerste keer. Ik had dit keer het geluk om tijdens het eerste echt lekkere weekend in Berlijn te komen, waardoor alle mensen blij waren door de zonneschijn. Bovendien is het anders om alleen te zijn dan om met vrienden te zijn. En Berlijn is zo groot en elke buurt is weer zo verschillend van de andere, dat je er volgens mij sowieso niet snel uitgekeken raakt.
Wat weer opviel, is hoe groot Berlijn kan bouwen.
Ik ben nog steeds van plan (maar geen tijd) om bijvoorbeeld de Tiergarten (het grote park in het midden van de stad) op schaal eens over Amsterdam heen te leggen. Volgens mij is dan een heel deel van de grachtengordel weg. Maar ook de gebouwen, de ambassades, de overheidsgebouwen, de woningen… alles is GROOT. En gaaf, want ze zijn er goed in.
Nu is er net een nieuw monument ter nagedachtenis aan de Holocaust. Om de hoek bij de Brandenburger Tor.
Het was nog niet helemaal af, maar het beslaat een oppervlakte! Het monument is zo groot als de Dam, misschien wel groter, en dat staat in Berlijn midden in het centrum.
Hoe anders is dan Prenzlauer Berg, het Greenwich Village van Berlijn! Het lijkt wel alsof je in Berlijn óf een echte alto moet zijn, of een burgerman. In ieder geval zitten er in Prenzlauer Berg een hoop echte alto’s. Zij kwamen allemaal naar buiten vanwege het mooie weer. Gescheurde netpanty’s, gekleurd haar, zwarte make-up. Ik dronk ein Berliner Weisse op een terrasje en keek. De serveerster had een mouwloos topje aan met gaatjes, haar okselhaar was sterk aanwezig. Twee mannen aan het tafeltje naast me hadden een gesprek over filosofie waarvan ik helemaal niets kon volgen behalve de namen van wat filosofen. Er zaten jonge moeders met kleine kinderen in de zon, er zat een paspop in een winkelwagen, er was graffiti all over. Heerlijk.
Ook in Prenzlauer Berg is de Kulturbrauerei. Prachtig oud rood bakstenen dorpje op zich, vol gallerieën, restaurantjes, kunstenaars en een bioscoop.
De musea die ik bezocht waren net aan het eind van hun exposities, helaas. Zo zag ik het Hamburger Bahnhof jammer genoeg maar voor een tiende – in de rest van de ruimtes werd opgeruimd. Ook het Museum für Kommunikation was niet klaar: er begon die dag een tentoonstelling over hypermoderne technologie, maar bij de helft van de knopjes die ik indrukte, gebeurde er nog niets. Wel leuk was het Huis van de Toekomst van T.Com en een fietsrit door Berlijn op een hometrainer met een computerscherm waardoor het leek alsof je door de straten scheurde.
Door het mooie weer was het echter zonde om nog meer musea te bekijken. Naar buiten! Dus op naar het slot Sans Souci, samen met B. en T., de mensen bij wie ik zo fijn mocht logeren. Altijd fijn om door mensen die ter plekke wonen rondgeleid te worden. Je ziet zoveel meer en je krijgt een beter idee. Ook gingen we hierdoor even langs het Einsteinhuis in Potsdam. Geweldig staaltje Gaudi-achtige architectuur.
Het nieuwe paleis in Sans Souci (bijna zonder mensen!):
Het park rond Sans Souci was ook weer enorm (en enorm fijn). En dan te bedenken dat dat vroeger iemands priv?-tuin was! Aargh! Die Frederik had het goed voor elkaar. Dit was zijn uitzicht uit de Orangerie, zomaar een leuk dingetje tussen de andere leuke dingetjes:
Voor minder dan een avondje uit eten krijg je tegenwoordig een ticket naar Berlijn. De stad is vriendelijk, overzichtelijk, vol cultuur en avontuur. Ik zou zeggen, hoppa! Gaan!
Dan ga ik binnenkort maar eens naar… tja, waar zal ik eens naar toe gaan.
Weet je wat. Espana!
Geef een reactie