Ik had haar al gezien toen ik de avocado’s op rijpheid testte.
Ze had een zenuwtic. Het winkelmandje onder haar oksel schoot bij elke stap een stukje de lucht in. Haar hoofd bewoog onafgebroken.
Toen ik in de rij voor de kassa aansloot, kwam zij achter mij staan. In mijn ooghoek zag ik de bewegingen die ze maakte. Twitching and turning. Ik wilde niet kijken maar mijn ogen werden naar de beweging toegetrokken.
Het was een mooie vrouw. Elegant in het zwart gekleed. De tic leek niet erg genoeg voor een ziekte. Volgens mij was ze zenuwachtig of had ze haast.
Er kwam een serene rust over mij bij het zien van iemand die opgefokter was dan ik. Ik voelde de spanning uit mijn lichaam weg-ebben. Ik had alle tijd van de wereld. Wachten was zo erg nog niet.
Ik was aan de beurt en de kassi?re scande verveeld mijn artikelen. Toen stopte ze en zei ze dat er geen plakkertje aan mijn theezeef vastzat.
In mijn ooghoek zag ik de vrouw even een heftig gebaar maken.
Nee, zei ik, dat klopt. Op geen van alle theezeven zat een plakker, zei ik.
De vrouw achter mij schoot uit bij het neerzetten van een fles limonadesiroop op de band. Ze zuchtte met veel stampei.
De kassi?re belde met iemand achter in de winkel. Kun je voor mij een theezeef met plakker halen, vroeg ze door de telefoon. Ik zei nog een keer dat er geen theezeef met plakker was. De kassi?re keek me aan alsof ze me dood wilde hebben. De vrouw achter mij had haar spullen op de band gelegd en stond te freaken.
Er kwam niemand. Ik glimlachte even naar alle mensen achter mij. De vrouw was licht bezweet geraakt. Ze werd steeds ongeduldiger. We wachtten lang. Toen kwam er een jonge jongen met de mededeling dat er op geen van alle theezeven een plakker zat. Ik lachte, van binnen. De vrouw werd gek. Ze griste een Viva uit het tijdschriftenrek en begon driftig te bladeren. Demonstratief leunde ze tegen de lopende band en tikte ze met haar voet in hoog tempo op de grond.
Nadat een oudere vakkervuller het ook niet wist, werd de chef van de winkel erbij gehaald. De vrouw begon tegen de stapel winkelmandjes te schoppen.
We sloten een deal. Ik zou 1 euro voor het zeefje betalen.
Ik dacht er nog even over om te onderhandelen, maar de vrouw achter mij had dit uitstel niet meer overleefd.
Geef een reactie