De regen komt gestaag naar beneden. De toren in de verte is in nevelen gehuld. Ik ben al 30 uur thuis zonder mijn huis te verlaten. Ik ben gisteren twee keer gebeld en heb verder niemand gesproken. Slechts een aantal mailtjes verstuurd. Had gisteren wel gedoucht, maar liep de hele dag rond in joggingbroek. Ik had een dode lijn vandaag. Vanochtend ging de wekker extra vroeg. Na een nacht vol dromen over terreurdreiging, niet werkende alarminstallaties, bommen en granaten. Ik zit gapend achter mijn computer en krab mij op het hoofd. Nu is de klus geklaard en mag ik even pauze. Misschien dat ik mijn eerste blik op de Olympische Spelen werp, want die schijnen begonnen te zijn. We hebben zelfs al medailles. Maar vooralsnog stelt het, geloof ik, teleur. Af en toe kijk ik even op Teletekst. Over 3 uur heb ik een afspraak buiten de deur. In dit tempo mag ik me wel eens gaan haasten. Misschien is koffie een goed idee. Iemand draait harde opera op de vroege ochtend. De regen dempt het geluid. De schilders zijn bij de buren. Ik moet mijn huis opruimen. Misschien even langs het oudpapier. Beneden roept een vrouw naar iemand anders instructies door. Ze slaat met een portier. Maar goed. Koffie, dat lijkt mij een goed idee.
Ik word altijd een beetje contactgestoord als ik lange tijd geconcentreerd aan iets heb gewerkt zonder andere mensen te spreken.
Geef een reactie