De Fransen denken dat de legenden van Koning Arthur en zijn ridders zich hebben afgespeeld in het huidige Bretagne. De Franse minstrelen uit de Middeleeuwen bezongen hun heldendagen alsof zij zich in Petite Bretagne hadden afgespeeld, hun gelijken in Grande Bretagne plaatsten de daden daar. Tegenwoordig mogen beide landen een beetje doen alsof.
Aldus verkopen de Fransen in Bretagne Lancelotbier, de campings hebben namen als Le Roi Arthur en ze hebben een woud omgedoopt tot mystieke plek, waar het spiegelmeer van Viviane gelegen is en waar de deksele meid Merlijn voor altijd gevangen houdt. In dat woud, For?t de Paimpont, liepen wij een aantal dagen geleden rond, op zoek naar de bron voor de eeuwige jeugd, heilige eiken, elfjes en trollen, de vallei zonder terugkeer en de bron van Barenton (zie foto). (Wij zongen ook vele liedjes van Monty Python en riepen dat we een shrubbery nodig hadden, maar dat terzijde).
Kortom, bij terugkomst en als afsluiter van de vakantie besloten wij naar de film King Arthur te gaan.
De kaartjesverkoper van Tuschinski was zeer gewiekst en riep heel vrolijk dat net de allermooiste plaatsen van het hele theater niet waren opgehaald en de reservering nu net vervallen was.
Doe ons die dan maar, ha, zeiden wij. Duh.
Dat is dan 33 euro, zei hij.
Wat?, zeiden wij. Zoveel!?
Het zijn plekken in de loge, zei de gewiekste verkoper. Je krijgt voor dat geld ook drinken (keuze van champagne tot cola) en eten (van tapas tot Pringels of popcorn). En het zijn de mooiste plekken van de hele zaal en jullie worden behandeld als koning en koningin.
Wij keken elkaar aan. 16 euro 50 per kaartje, die man was gek, maar besloten het toch te doen. Het is tenslotte maar 1x afsluiting van de vakantie.
Zo kwam het dat wij even later op plaatsen zaten die vergelijkbaar waren met business class vliegen in een vliegtuig. Op de houten uitklaptafeltjes voor ons stonden na een tijdje twee flesjes ros?, nachos met guacemole, zoute popcorn, worstjes, kaasjes en olijven. Niet slecht!
Dat was allemaal maar goed ook, want van de film moesten we het niet hebben. De rol van King Arthur werd gespeeld door een man die mij teveel aan Nicolas Cage deed denken en daarom al bij voorbaat niet geschikt was voor de rol van groot strateeg en held. Elke keer dat hij zijn ridders aanspoorde, dacht ik aan het drankprobleem van Cage in Leaving las Vegas. en vreesde ik dat hij dronken zou omvallen. Lancelot daarentegen kwam goed uit de verf! En ook de mannenhumor was bij tijd en wijle best grappig.
Maar verder: weinig zelfspot, een Guinevere die gebaseerd leek te zijn op Jeanne d’Arc in een raar tuigje en een mierzoet einde. Het is dat ik Lord of the Rings niet heb gezien, maar naar verluidt lijken de special effects van King Arthur op trucs uit het jaar nul (het jaar nul verwijst hier niet terug naar het vermeende geboortejaar van Christus maar gewoon naar 2000, zo snel gaat dat met die speciale effecten).
Niet gaan zien dus.
Bij deze roep ik u op om snel maar weer eens Monthy Python and the Holy Grail te gaan kijken.
Ni! Ni!
Geef een reactie