Nog twee uur en een beetje en dan fluit Anders Frisk (Hans Klok! Hans Klok!) de halve finale Portugal – Nederland in het EK 2004 af.
Ik moet iets opbiechten.
Wist ik de vorige wedstrijd nog zeker dat we zouden winnen omdat ik mijn oranje vlaggetjes niet geheel schaamteloos had opgehangen, dit keer is mijn zelfverzekerdheid een beetje zoek.
Toen ik vanochtend mijn bed uitkwam, hadden de katten met veel geweld en zonder scrupules alle vlaggetjes getorpedeerd en naar beneden getrokken.
Het koordje is op verschillende plaatsen doorgebeten, in de vlaggetjes zelf staan nagels en het plakband zit vol met haren.
Slecht voorteken.
Verder zag ik in de krant dit artikel (klik!) en vroeg ik mij af waarom ze geen onderzoek doen naar het aantal ziekmeldingen *na* de wedstrijd.
Dat zou toch veel interessanter zijn?
In ieder geval: succes allemaal! U weet dat die mannen op het veld en zeker de coach er niets aan kunnen doen.
Het gaat om u!
Uw sjaaltjes! Uw oranje vlaggen! Uw fluitjes! Uw grappen! Uw uithoudingsvermogen! Uw aanmoedigingen! Uw verwensingen! Uw theorie?n! Uw vuisten! Uw geschreeuw! Uw handen voor uw ogen! Uw vertrouwen! Uw buikpijn! Uw geklap! Uw moeten plassen tijdens de wedstrijd! Uw spierballen! Uw zenuwen! Uw opluchting! Uw geloof! Uw belofte! Uw sterke schouders.
Zettum op, het gaat zwaar worden vanavond.
Geef een reactie