Ik kreeg reclamepost in de bus, maar met mijn eigen naam en adres erop. Blijkbaar val ik in een doelgroep en heeft de reclamemaker heel veel geld neergelegd voor mijn naam en mijn adres zonder het met mij te overleggen.
Grom.
Het betreft Esta.
Esta is een nieuw blad. Het foldertje blijkt uitklapbaar. Ik blader het door en zie allemaal blije vrouwen. Heel westers. Grote glimlachen. Al deze vrouwen zijn gelukkig en niet overdreven mooi. Ah, het zijn zelfstandige vrouwen!
“Eindelijk een blad voor mij”, zegt ??n van de vrouwen op de achterkant. Zij is een jaar of 35 en daarmee een van de jongsten van de foto’s. Of ben ik zelf al zo oud aan het worden?
Binnenin staat uitgelegd wat Esta is (er staat helaas niet waarom ik dit in de bus heb gekregen).
“Esta is een nieuw 2-wekelijks tijdschrift voor vrouwen. Een nieuw tijdschrift dat zich onderscheidt van andere vrouwenbladen. Door onderwerpkeuze, invalshoek en verschijningsfrequentie”.
Ah. Dat zegt mij niets. Welke onderwerpen dan? Welke andere invalshoek?
Mode, maar ook meningen, staat er. Kunst en cultuur, maar ook persoonlijke interviews. Met onderwerpen als maatschappij, psyche, spiritualiteit, beauty en gezondheid.
Hmm… ik zou best eens een blad willen lezen over toegankelijke psychologie en over de maatschappij (dat ben jij).
Maar liever nog weet ik waarom ik in deze doelgroep zou vallen.
Ik ben pas 28! Ik hoef helemaal geen zelfstandige, lachende vrouw te zijn die zich verdiept in de wereld achter cr?me, vrouwvriendelijke auto’s, maakbaar geluk en de filosofie van vakantieparken.
Toch?
Toch?
Of moet ik toch maar een aantal nummers bestellen (6 voor 10 euro) om te kijken tot welke doelgroep ik nou eigenlijk behoor?
Geef een reactie