Hemel! Herinneringen komen op! Dat komt door het stukje van Anneke van Zeekomkommer over haar drogist die Juistja heette.
Wij hadden meneertjemeneertje.
Meneertjemeneertje was een man die niet al te groot was en er uitzag als een gluiperd. Hij bestierde een kleine kruidenierszaak in de kop van Noord Holland met belachelijke prijzen. De prijzen waren zo hoog omdat hij het kon maken. In de verste verte was nog geen andere winkel te zien.
Tegen mijn vader zei hij altijd meneer. Na elke zin. Lekker weertje he meneer, wat mag het zijn meneer, hoe gaat het met u meneer, ja meneer dat vind ik ook, ja prijzig meneer maar ik kan er niets aan doen he meneer zo gaat dat he meneer ja wat erg.
Gek werd je ervan.
Na verloop van tijd heette de man bij ons meneertje. En later meneertjemeneertje. Toen ik oud genoeg was om alleen te gaan, verwachtte ik dat hij mij ook meneertje zou noemen. Maar hij noemde me mevrouw.
Zijn winkel is al een aantal jaren weg. Pensionering, failissement door de Albert Heijn, ik weet het eigenlijk niet.
Maar zijn zeurderige stem weerklinkt nog immer als ik de plek van zijn winkeltje passeer. Meneertjemeneertje. Waaah!
Geef een reactie