De voormalig belastingadviseur die slechts tegen reiskosten en een kop koffie langs wilde komen om mij te helpen met de aangifte kwam gisteren langs. Ik had bedacht dat ik naast die kop koffie ook wel een lunch kon neerzetten.
Katten. Vroeger zou ik de tafel hebben gedekt en alles alvast uit hebben gestald. Nu was ik slim en liet ik het meeste in dichte verpakking op tafel liggen. Alleen het brood leek mij niet zo’n probleem. Ik deed het brood alvast in een mandje. Welke kat houdt er nou van brood?
Even later zag ik Maus van de tafel afsprinten met een boterham in haar bekje. Trippel trippel trippel, wooosh, door de woonkamer – om in een hoekje te gaan knagen. Ik pakte het brood van Maus af en zei: “Maus, jij vindt dat niet lekker (oelekeboeleke), want poezenbeesten houden niet van brood, mallo”.
Hoewel ik zelf altijd erg in mijn nopjes ben met mijn volwassen conversaties met de poezen, hebben zij weinig respect voor mijn opvoedkundige kwaliteiten. Een aantal seconden later zat Maus alweer op tafel. Gelukkig ben ik de domste niet en haalde haar van tafel voordat zij voor de tweede keer kon toeslaan. Ik zette het brood op de hoogste kast van het huis. De enige kast waar ze nog niet geregeld te vinden zijn. Vervolgens gebeurde er dit:
Maus heeft gedurende een half uur via alle mogelijke hoeken de bovenkant van de kast in de gaten gehouden. Likkebaardend. Smakkend. Ronja stond er bij en keek er naar. En twee minuten nadat de voormalig belastingadviseur had aangebeld, waagde ze de sprong en zat ze op de kast.
Tsk.
Geef een reactie