Het was Valentijnsdag. Een jongen en een meisje, duidelijk een stel, stonden op de stoep voor een restaurant ruzie te maken.
“Ik zei toch dat we moesten reserveren”, zei het meisje bits en verwijtend. Ze had een roos in cellofaan in haar hand. Dit was duidelijk niet het eerste restaurant waar ze die avond hadden aangeklopt. Alles was volgeboekt. Romantische stelletjes kusten elkaars vingers bij flakkerend kaarslicht.
Aan de overkant zat een Indiaas restaurant. Onpersoonlijk licht, weinig romantisch, maar nog plek genoeg. De jongen wees. “Anders kunnen we toch daar gaan eten?”, vroeg hij voorzichtig.
Het meisje snoof. “Nee, natuurlijk niet, eikel”, zei ze, en ze beende weg.
Geef een reactie