Het was een benevelde week. Ik kan mij niet herinneren dat ik een dag niet dronk. Ik dronk wijn in drie kleuren, bier in twee, en voor vrijdag stonden margaritha’s op het programma. Ergens in Den Haag.
Het kwam allemaal zo. Op de site www.bijzinnen.com las ik een postje over margaritha’s (klik). De schrijver legde uit hoe je die dingen moest maken, dat je echt een speciale icecrusher moest hebben en ook een cocktailshaker en ook dit en dat en zus en zo. Dus ik schreef in zijn commentaar: ‘Is goed, maar misschien kunnen we keer langskomen en de meester het voor zien doen?’
Dat was 1 juni.
Eergisteren was het 29 augustus, maar daar zaten we dan. Met z’n tienen, want inmiddels was het een soort geheime drank samenzwering geworden. In een enorm prachtig yuppenpand, waar muren kleuren hebben en de stoelen rond de tafel aangeschoven worden omdat ze anders het beeld verstoren. Waar de open keuken precies goed was om de meester aan het werk te zien, om diverse overheerlijke tapas vandaan te zien komen, en om de zo verplichte icecrusher en cocktailshaker hun functie te zien vervullen.
Het was allemaal een beetje onwerkelijk. Al die mensen die ik (op 2,5 na) niet kende, met wie het zo goed klikte, in een bijna onrealistisch penthouse, met al die tequila, cointreau en grand marnier (voor de margaritha variaties waar ik de naam van kwijt ben).
Je zou er bijna dronken van worden.
Het was erg geslaagd, en gisteren was de tequila denk ik overdag nog voelbaar in mijn bloed aanwezig. Mmm.
Note to self: voor verjaardag icecrusher en cocktailshaker vragen.
Geef een reactie