Gisteren afscheid genomen van vriendin M. die naar Itali? gaat voor langere tijd. Dat doet ze geregeld, afscheid nemen en lang wegblijven. Vroeger maakte ik altijd compilatiecassettebandjes voor haar, tegen de heimwee en voor het leuke. En ik gaf briefpapier en luchtpostenveloppen, zodat ze veel kon schrijven. Dus schreven we veel.
Op een gegeven moment werden de brieven schaarser. E-mail was makkelijker, vooral vanwege de snelheid, maar ook omdat het typen ons sneller afgaat dan het schrijven met een pen. Ik heb net als haar brieven al haar e-mail bewaard, maar daar hangen (natuurlijk) veel minder herinneringen aan. Omdat een e-mail niet alleen sneller is, maar ook een stuk minder doordacht.
De cassettebandjes moesten er een tijdje geleden ook aan geloven wegens gebrek aan een apparaat dat ze kon afspelen. Dus maakte ik gisteren een CD’tje. Leuk natuurlijk, en een stuk beter geluid, maar de zo netjes mogelijk handgeschreven artiesten en titels zijn nu zonder persoonlijkheid door de computer overgenomen.
Gelukkig beloofde ze dat ze het overgebleven briefpapier zou meenemen en dat ze nog een poging zou wagen.
Geef een reactie