Bellend Uitzicht

Terwijl ik aan het bellen was, keek ik uit het raam aan de voorkant van mijn huis. Ik zag mijn fiets die ik, zoals altijd, tegen een muurtje aan de overkant van mijn huis gezet had. Van rechts kwamen drie kleine jongetjes aangelopen. Ter hoogte van mijn fiets stopten ze. Ze keken even om zich heen. Eén van de jongetjes gaf een stevige ruk aan mijn fiets. Beng! Mijn fiets lag op de grond. Weer keken de jongetjes om zich heen. Ze lachten, en liepen verder, terwijl ze verveeld tegen een leeg blikje aantrapten. Ze verdwenen uit het zicht. Mijn fiets lag hulpeloos op de stoeptegels, niet in staat zichzelf weer terug tegen de muur te zetten. Na een paar seconden kwam er van rechts een man aangelopen. Ter hoogte van mijn fiets keek hij even om zich heen. Hij pakte mijn fiets op en zette hem tegen de muur. Daarna vervolgde hij zijn pad. Ik hing op.