Eindexamen

De eindexamens zijn begonnen. Als ik dat al niet had kunnen merken aan de berichtgeving in de media, of aan verschillende loggers onder ons (succes!), dan had ik het vandaag alsnog kunnen ontdekken via het mobiele telefoonverkeer om mij heen. In de trein van Amsterdam naar Rotterdam zat een meisje tegenover me. Vanaf het moment dat ze ging zitten, was ze aan het bellen. Eerst vroeg ze iemand haar terug te bellen om de kosten te drukken. Aan diegene vertelde ze dat ze alle stof voor haar examens al goed in haar hoofd had zitten, en dat ze totaal geen last had van examenstress. Toen kreeg ze een wisselgesprek, zette die eerste in de wacht en kreeg een wanhopige vriendin aan de telefoon die blijkbaar wel vol zat met stress en onzekerheid. Tegen haar zei ze het tegenovergestelde van hetgene wat ze tegen de eerste had gezegd: dat zij zelf ook nog helemaal niet goed voorbereid was en ook vol zat met stress dus dat dat heel normaal was. Vanaf Rotterdam CS naar het Hofplein mocht ik twee mobiele examengesprekken meemaken. De eerste van een meisje dat in tranen aan iemand vertelde/schreeuwde dat ze haar eerste examen had verpest en dat het nooit meer goed zou komen. De tweede van iemand die ontzettend kwaad was op zijn leraar omdat hij zijn werkstuk was kwijtgeraakt. En net, op weg terug naar huis, zat de hele trein vol examentelefoontjes. De ene nog gestresster dan de andere. Wat ben ik blij dat ik geen eindexamen meer hoef te doen.