In mijn uitzicht. Er cirkelen meeuwen door de lucht. Ze blijven hangen op de wind. Er gebeurt niets. Soms beweegt een meeuw een vleugel om in evenwicht te blijven. Alle meeuwen drijven rustig kabbelend voort. Dan doorbreekt één meeuw het patroon door heel hard naar een van de andere meeuwen te vliegen. Die meeuw schrikt, was net lekker aan het ontspannen, en vliegt er als een gek vandoor. De andere meeuwen volgen. Even later is het wolkendek leeg. Een meeuwloos uitzicht.
Na twee minuten komen de meeuwen terug. Of zijn het nieuwe meeuwen? Ze hangen in het luchtdek boven mijn achtertuin, slapen op de wind. Hoger dan de huizen. Balancerend in het hoge niets. Dan verdwijnt de eerste.
Reacties
14 reacties op “Meeuwen”
Ja, dat doen meeuwen.
waren het geen reigers?
Misschien had die ene meeuw een meeting.
2minutengroepsblindedate voor meeuwen?
En jij ging er van geeuwen ??
Heb je ook al eens trappelende meeuwen gezien?? In meeuwencity bij uitstek (Vlissingen) zie je niet anders…die beesten komen daar in grote getalen voor. Als ze wormpjes gaan zoeken tussen het gras staan ze te trappelen alsof ze koude poten hebben…best grappig om te zien!
In het grijze verleden nog wel eens opgelet op school; volgens mij doen ze een regenwormendansje… en voila daar komt het buffet boven de aarde.
Yeah, meeuwen worden het nooit zat – overal (behalve in Vlissingen?) in groten getale
Doet em denken aan mevrouw Helderder. Ze werd het torenkamertje uitgejaagd door Karel met de houten poot en z’n vriendjes.
Leuk hoor, die meeuwen. Zijn goede vliegers.
Tot dat ze in de lente je auto onderscheiten.
En je aanvallen en proberen te raken, vooral in de broedtijd. En ze lachen je nog uit óók.
Tja.. dat heb je als je in een kustplaats werkt.
Toen ik tijdelijk in Rotterdam woonde, werd ik wel eens wakker met het idee dat er een dozijn baby’s boven op het dak (waar ik vlak onder sliep) ernstig verwaarloosd lagen te zijn. Opgelucht ontdekte ik welke dieren daar aan het schreeuwen waren…
… mooi stukje, Merel…
… mooi stukje, Merel…
Je schrijft dat er eentje net lekker aan het ontspannen was, maar volgens mij is het juist heel veel werk voor die meeuwen om zo stil te kunnen blijven staan in de wind.
Op de boot naar Texel heb ik een keer van een meter afstand zo’n meeuw zien zweven. Hij vloog met me mee in de hoop op een stukje van mijn boterham. Kreeg die lekker niet, want ik wilde kijken hoe hij het deed. Z’n staartveertjes trilden als snaren, z’n oogjes gingen als een gek op en neer, heen en weer en de godganse tijd was hij bezig zijn vleugels net effe bij te stellen. Van iets meer afstand leek het alsof het vanzelf ging, maar ik kon zien hoe keihard hij moest werken om op z’n plek te blijven.
Kutwind – je zag het ‘m denken.