De laatste keer dat ik de Foo Fighters zag, was in Paradiso, in 1997. Er werden oordopjes uitgedeeld en na het tweede nummer stonden we, van helemaal voorin, helemaal achterin de zaal. Onze oren suisden nog weken na. Ik schreef (nog niet online): ‘het was wel leuk hoor, maar nooit meer’.
Gisteren kwam ik zowel voor de Foo Fighters als voor Supergrass naar de Bijlmerbierhal. Ik had boel boel boel zin. Maar, de bierhal wist het enthousiasme al snel de kop in te drukken.
(Mijn digitale camera, die ik toevallig bij me had, werd door security ingenomen. Daarna stonden we in de rij voor de garderobe, die na een tijdje geen tassen meer bleek aan te nemen, dus moesten we naar beneden. Eenmaal beneden werden onze jassen meteen opgehangen maar was er slechts één iemand om alle tassen van nummertjes te voorzien en het geld (2 euro!) ervoor te innen. Toen we onze tassen eindelijk kwijt waren, moesten we in de rij voor de muntenautomaat. Na heel lang wachten bleek het ding kapot, en daarna ook het ding ernaast en toen hij het, net toen we de rij uit waren gelopen, wel weer deed, hoorden we de eerste tonen van Supergrass al uit de boxen knallen. Inmiddels waren we onze vrienden kwijt. Een valsche start, kortom.)
Supergrass was cool! Maar waar wij met z’n allen echt voor beide concerten waren gekomen, was het publiek duidelijk aan het wachten op de Foo Fighters. Dat was jammer, want Supergrass was echt zeer de moeite waard. Gelukkig kregen ze een groot deel van het publiek uiteindelijk wel mee. Ze moeten gewoon snel weer in een kleinere zaal komen spelen.
De Foo Fighters rockten grootste tijd. Vond ik Supergrass al cool, dit overtrof Gaz en de zijnen met verpletterend overwicht. Ze hakten en ploegden en rockten en beestten. Ze heersten, ze dreunden, ze beukten en schreeuwden. Adrenaline stroomde, euforie naderde en engelen zongen. Wow. Werd ik mij daar even van mijn sokken geblast.
Vrijwel meteen werd ik verliefd op Dave Grohl. Zijn manier van gitaarspelen en dansen tegelijk… mannelijk meesterlijk. Hij zong, hij praatte, hij entertainde, en wiegde heup. Oi. De combinatie van hun muziek en hun energie gaf een vrolijke hossende menigte met vriendelijke mensen. Melodieuze liedjes verpakt in een stevige laag rrrrooooccck.
Toen was het concert afgelopen maar de blijdschap en vrolijkheid in mijn lichaam nog lange niet, nog lange niet. Boven werd er, zoals altijd volgens mij, gedraaid. We werden beneden de zaal uitgeveegd, niet handig van de Heineken Music Hall, want op dat moment gingen alle stromen (garderobe, naar boven willen, naar buiten willen, naar de bar willen, naar de T-shirt stand willen) mensen door elkaar. Een geduw en getrek en flauwe grappen was het resultaat. Eenmaal boven was ik mijn vrienden alweer kwijt en danste ik alleen op No one Knows en Song #2. Het was niet erg, het was eigenlijk wel cool.
Toen vond ik mijn vrienden en dansten we in de Bijlmer totdat de lichten aansprongen en de laatste metro allang vertrokken was. We stapten de ijskou in en namen een taxi. Op de Amstelbrug op mijn fiets was het uitzicht fantastisch. Een Fujifilm moment, dacht ik.
En toen bedacht ik me dat ik mijn camera had laten liggen. Het enige minpunt op deze geweldige avond.
Reacties
7 reacties op “Super Fighters”
Paar uur geleden iemand aan de lijn, voor 45 eurocent per minuut, die zou gaan zoeken. Nog niets gehoord…
Hmm, da’s niet positief (ik zie het voor me: “een of ander dom wicht denkt dat wij haar digitale camera nog wel zullen hebben, en dat ik nog ga zoeken ook, nou mooi niet dus!”). Mijn krappe budget heeft ervoor gezorgd dat ik de lijst met concerten niet eens heb bekeken de afgelopen twee jaar. Maar door jouw geweldige verslag krijg ik wel ineens enorme concertkriebels! Goed doel voor mijn verjaardagsgeld! Maar voor de Foo Fighters ben ik zeker al te laat ($@#~%!).
Afgelopen weekend het laatste cd-je van de Foo Fighters op te kop getikt…..hmm erg lekker !! ‘k me voorstellen dat je in zo’n situatie je camera vergeet ;-[
Gebruikt jouw digitale camera Fujifilm?
Weeh, weer wat gemist, hoop trouwens wel dat je snel je digitaaltje terug hebt.
Da’s klote. Ik herken het gevoel. Nadat ik er zo’n 3 uur over gedaan heb (vanuit Den Bosch!!?!?) uiteindelijk een lift gekregen, omdat het personeel van de NS waarschijnlijk in zijn volledigheid ook in de BijlmerBierHal zaten. Eenmaal aangekomen bleek dit ook zo te zijn, omdat naar mijn mening, dit bedrag (33 euroos) alleen maar betaald kon worden door diegene die een goede baan hebben. Ikzelf heb het kunnen betalen, omdat ik de eerste week van de voorverkoop mijn verjaardag had. Maar dat terzijde, eenmaal aangekomen wilde de securityboyz natuurlijk in mijn tas kijken. Ik had mijn laptop bij me, omdat ik die de volgende dag nodig had op school. Ze vonden mijn koptelefoon en wilden echt alles uit de tas hebben, omdat ze er van overtuigd waren dat ik een recorder bij me zou hebben. Maar ja, je gaat niet bij een overvolle ingang laten zien dat je een dure laptop in je tas hebt, zodat hij vervolgens eruit gejat kan worden. Na dit te hebben uitgelegd mocht ik door naar binnen. Jas ophangen, tas opbergen en muntjes halen. Supergrass was inmiddels al begonnen en door al de vertraging kwamen we bij een van de laatste nummers de Loods binnen. Uiteraard kwamen we binnen aan de kant waar iedereen binnenkwam, want van het optreden heb ik niks kunnen zien. Maar als ervaren concertganger, weet ik dat je aan de kan waar NIET iedereen binnen is gekomen, altijd vooraan staan. Tenminste redelijk vooraan. Gelukkig heb ik dus de show van de Foo’s goed kunnen zien en foto’s kunnen maken (want blijkbaar nemen ze wegwerpkamera’s niet in beslag.) Maar de Foo’s waren geweldig en dat is het enige wat telt.
Ik was daar ook. Het was mijn eerste concert ever. Ik vond Supergrass niet echt boeiend, de laatste paar nummers werd het pas leuk, ook dat Taylor kwam drummen was wel vet.
Het concert van de Foo’s was ook best goed vond ik, maar ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Ik heb ervan genoten en vond het echt gaaf. De muziek in de lounge na het concert was ook erg goed.
Ik heb trouwens nergens echt in de rij hoeven staan, terwijl ik ook bij het concert vooraan heb gestaan en aan het eind na een biertje eruit ben gelopen.
Alleen de terugreis was klote. De NS vond het leuk om meer dan een uur lang geen trein naar Leiden te laten rijden vanaf A’dam CS… Vanaf Leiden de taxi naar huis genomen, was 3 uur thuis.