Op de Vijzelstraat stond een grote bende politieagenten. Haaaaa! Een fietsverlichtingfuik!, dacht ik.
Trots op de fietslampjes die ik altijd op mijn fiets heb zitten ook al
doen de batterijen het niet zo goed, waarom maken die
lichtjesontwerpers dan ook van die onhandige lampjes waarbij het knopje
in je tas steeds aangaat waardoor de lampjes in mijn tas maar blijven
knipknipperen waardoor het batterijtje heel snel opgaat, echt zonde,
ook voor het milieu, want ik heb alleen maar een penlite heroplaadding
en dit zijn van die kleine batterijtjes maar goed waar had ik het over,
ohja, ik was dus heel erg trots omdat ik lampjes had dus ik fietste
vrolijk door.
Maar voor mij fietste iemand zonder lampjes.
Een gevoel van hehehehe jij hebt lekker geen lampjes duuuuuh en oh fuck
ik moet diegene waarschuwen, zij heeft de politie nog niet gezien
maakte zich van mij meester.
Echter!
Het meiske fietste langs de politieagenten en zij zeiden NIETS!
De volgende persoon zonder lichtjes werd ook gewoon DOORGELATEN!
Een wonder! Wel tien agenten aan de ene kant van de straat en tien
agenten aan de andere kant van de straat keken hoe de lichtloze mensen
doorfietsten.
Sjemig, dacht ik.
Er waren ook agenten op motoren, en in auto’s.
Toen stapte ik af, want ik was eigenlijk ook waar ik moest zijn, daar
waar al die agenten waren. Ik ging namelijk naar de winkels want het
was koopavond maar uiteindelijk kocht ik niets dus dat was eigenlijk
heel frusterend. Nog wel frustrerender dan de agenten die mij met
lichtjes zagen en niet eens zeiden: mevrouw, wat goed, u heeft
lichtjes. Ze keken me eigenlijk niet eens aan en ik werd een beetje
boos. Hier stond aan 1000 euro aan agenten op straat en zij gaven me
niet eens complimentjes en wat deden zij verder? Niets!
Ik ga een stukje op mijn weblog tikken, dacht ik nog. Ziet u, ik hou mij altijd aan mijn beloftes. Kijk maar, hier, een stukje.
En toen keek ik eens goed in de rondte en ik zag nog vier mensen
langsfietsen zonder lichtjes en ik had al bijna een agentmevrouw, kent
u dat liedje, wij hadden vroeger een LP (elpee) en daarop stond een
liedje: agentmevrouw, hoe is het nou, heel discriminerend liedje
eigenlijk, over dat vrouwen in een agentenpak eng zijn, wat eigenlijk
wel een beetje waar is, aan haar mouw getrokken toen ik zag waar al dit
tumult om te doen was.
Het waren de moslims!
Jonge moslims ook nog.
Zij waren Suikerfeest aan het vieren en hadden heeeeeeeeeeeeel veel suiker
gegeten al de hele dag en van suiker word je hyper. Al die mensen
gingen naar de bioscoop. En in die bioscoop was het vorig jaar rellen
geblazen. Dus stond nu de halve Amsterdamse politie-eenheid bij de
bioscoop. Tsss. Als ik die moslims was, dan zou ik vet ge?ntimideerd
zijn en zou ik aangifte doen van dreiging of ik zou snel naar een
andere bioscoop zijn gegaan.
Maar eerst moet ik even wat suiker eten.
Geef een reactie