Hoewel ik vannacht niet zo blij meer was dat ik de tussendagen niet had vrijgenomen, is het werken nu best plezant. Er is niemand. Behalve ik, en iemand anders. Ik hoor haar tikken, meters, kamers verderop. Er wordt nauwelijks gebeld. De printer, die naast mij staat en normaal gesproken aan één stuk door documenten produceert, houdt zich stil. De fax heeft zijn geblieb nog niet laten horen.
Het is zo stil, het lijkt wel of er binnen sneeuw ligt. Alles klinkt gedempt. Ik zou zo bijna kunnen schrikken als de telefoon gaat. Het tikken op het toestenbord is deze ochtend het enige wat de stilte nog doorbreekt. En mijn regelmatige ademhaling. En het zoemen van de computer. En heel in de verte, maar dat is nauwelijks hoorbaar, het geluid van de straat.
Reacties
3 reacties op “Kerststilte”
‘k neem normaal ook geen vrij tussendoor, juist omdat het meestal zo heerlijk rustig is…. Dit jaar echter wel, omdat ik aan het inpakken ben voor het verhuizen volgende week…
Echt stil is het hier nu ook niet, want het stormt buiten een beetje, dus de wind fluit zo nu en dan door de ventilatieroosters…
zo klonk het ook in mijn huisje, vorig jaar toen mijn vriendin besloot dat genoeg genoeg was. en weet je? eigenlijk was het heerlijk. net zoals jij beschrijft 😉
En heel in de verte, maar dat is nauwelijks hoorbaar, het gebonk in m’n hoofd.